daredevil
#43 (marvel)
Terwijl het subplot over de blinde Milla storend voorspelbaar
blijft, lanceert de politie een onderzoek naar de moord op
de eigenaar van de Daily Globe. Hoe fascinerend bepaalde onderdelen
van het verhaal ook zijn, de uitwerking is onder de maat.
In feite bestaat dit nummer namelijk uit niet meer dan drie
dialogen die redelijk inhoudsloos zijn. Zelfs met technisch
prima geschreven teksten is dat onvoldoende. Het tekenwerk
lijdt onder de drang naar lange discussies, want zowel de
lay-out als de composities zijn saai. Veel pratende hoofden,
herhaling van de panels en weinig afwisseling. Gelukkig is
de grauwe stijl zelf nog wel van het gebruikelijke niveau.
Kortom, twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
astro
city: local heroes #1 (dc)
Het eerste nummer na maanden afwezigheid overtuigt niet. Pete
Donacek werkt voor een hotel in Astro City en denkt terug
aan zijn eerste bezoek. Die aanpak levert een structureel
intelligent geschreven vertelling op, die echter geen inhoud
bevat. Sprake van een centraal conflict is er niet, de flashbacks
lijken willekeurig en de nadruk ligt net iets te veel op het
introduceren van de serie bij nieuwe lezers. Daarbij zijn
de dialogen aan de wollige kant. Met de tekeningen is niets
mis. De combinatie van een realistische stijl en een bijna
ouderwetse lay-out sluit uitstekend aan op de sfeer van de
comic en ook de zachte kleuren zijn op dat punt effectief.
Geen drie, wel twee sterren. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
green
lantern #159 (dc)
Green Lantern en Jade strijden in een uithoek van het heelal
tegen een groep wilde monsters. Al snel blijkt dat de monsters
een soort natuurlijke reactie op de bewoners van de planeet
zijn: de grondstoffen worden in een hoog tempo uitgeput. De
uiteindelijke wending in de plot is op het debiele af, vol
matige dialogen en weinig goede interactie tussen de personages.
Ook de stabiele doch net te te gemakkelijke tekenstijl staat
me steeds minder aan, zodat de titel voor mij nu een gepasseerd
station is geworden. Winick vertrekt op korte termijn als
schrijver en dat lijkt me een mooi moment om te stoppen. Eigenlijk
vind ik nul sterren niet meer dan een terechte score. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
grrl
scouts: work sucks #1 (image)
Nieuwe miniserie over de vriendinnen Daphne, Rita en Gwen,
die na hun vorige avontuur nu voor het rechte pad kiezen.
Ze dealen geen drugs, gaan op zoek naar een baan en belanden
desondanks alsnog in de problemen. Aangezien de plot inhaakt
op de vorige miniserie, is geen sprake van een centraal conflict.
Het gaat eerder de kant op van de 'slice of life' independent
comics en dat is geen bezwaar. Wel mogen de dialogen beter
in balans komen, want hier en daar wordt in onrealistische
monologen gepraat. Het tekenwerk is in orde. De stilistisch
strakke lijnen zijn ronder geworden, hetgeen de personages
minder karikaturaal maakt. Ja, de drie sterren zijn verdiend. tekst
& tekeningen jim mahfood
powers
#28 (image)
Detectives Walker en Pilgrim doen onderzoek naar het superheldenteam
Unity, terwijl detective Kutter op zijn eigen manier in de
materie duikt. Problematisch is, dat de climax van het vorige
deel nu naar het volgende hoofdstuk van de verhaallijn wordt
getild. De tussenliggende ruimte wordt overbrugd door een
lange dialoog tussen Kutter en de butler van Red Hawk, hetgeen
niet helpt; dat is een truc die de laatste tijd vaak wordt
gebruikt. Een tussennummer, dus, waarin de hoofdpersonages
een veel te kleine rol spelen en het tempo twee versnellingen
hoger had gekund. Als altijd zijn de strakke tekeningen prima,
met als opmerking dat de kleuren soms saai zijn. Twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
spawn
#122 (image)
Al Simmons en Spawn zijn onlangs van elkaar gescheiden. De
één lijdt aan geheugenverlies en wordt gevonden
door een meisje genaamd Nyx, de ander waart als een natuurkracht
rond. Intussen duiken oude bekenden als Jason Wynn en de familie
Fitzgerald op, waarmee niet alleen oude subplots worden aangehaald,
maar waarmee ook iets van de oude sfeer wordt teruggehaald.
Na een teleurstellend jaar is dit zonder twijfel de juiste
keuze voor de serie, die meteen vlotter wegleest. De rustige
scènes betekenen geen chaotische tekeningen, dus ook
op dat vlak complimenten. Met name de herkenbaarheid van de
karakters is een groot pluspunt. Al met al drie sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
sojourn
#20 (crossgen)
Mordath hoort het nieuws over Arwyns geslaagde ontsnapping
en hij zweert wraak. Op haar beurt trekt Arwyn naar Oudubai,
waar haar een verrassing wacht in de persoon van een oude
bekende. Gegeven de opbouw van de vorige verhaallijn is eerder
sprake van een voorspelbare doch noodzakelijke wending. Een
minpunt is het cryptische gebabbel van Neven, een personage
dat uitsluitend opduikt in het kader van de nodige expositie.
Aan de andere kant staan overtuigende tekeningen, die met
een fotorealistische stijl en een lekkere, oogstrelende inkleuring
perfect geschikt zijn voor het fantasyverhaal. Genoeg voor
drie sterren is het niet, vandaar twee sterren. tekst
ron marz tekeningen greg land