sentinel
#1 (marvel)
Nieuwe serie over Juston Seyfert, die in zijn vrije tijd graag
met zelfgemaakte robots speelt. Op een dag vindt hij echter
een ernstig geavanceerde chip, die hem indirect naar een inactieve
Sentinel leidt. De kracht schuilt duidelijk in de geloofwaardigheid
van zowel de situaties als de personages. Juston valt er op
de middelbare school buiten, maar hij is niet de clichématige
nerd, terwijl de wisselwerking tussen hem en zijn jonge broertje
eveneens net niet helemaal standaard is. Daar staat tegenover,
dat het tekenwerk zeer doorsnee manga is. Hoewel de inkleuring
het sober houdt, is de stijl met name in het begin te kinderlijk
en overtrokken. Toch een leuke comic, dus vier sterren. tekst
sean mckeever tekeningen studio udon
astro
city: local heroes #2 (dc)
Het tweede deel van de miniserie leidt aan precies hetzelfde
syndroom als het eerste. Irene Merryweather vertelt aan haar
dochter over hoe zij vroeger een verhouding had met de superheld
Atomicus. De structuur, hoe intelligent ook, is vrijwel identiek
aan die van het vorige nummer, met als grote verschil dat
de voorspelbaarheid hier veel groter is: Irene en Atomicus
zijn de Astro City variant op Lois Lane en Superman. Van de
dunne plot tot de matige dialogen en tekstkaders vol zinloze
expositie, het leest van begin tot eind als stroop. Gelukkig
zijn de tekeningen wel van het gebruikelijke niveau. De ouderwetse,
realistische stijl past prima bij het verhaal. Al met al één
ster. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
blood
and water #2 (dc)
Nadat ik het eerste nummer via Juniorpress had gelezen, is
de vijfdelige miniserie op mijn lijstje gekomen. Adam lijdt
aan allerlei vreselijke ziektes die zijn dood zullen betekenen.
Wanneer hij het totaal niet ziet zitten, wordt hij benaderd
door zijn vrienden Joshua en Nicole, die onthullen dat ze
vampiers zijn en hem het eeuwige leven kunnen bieden. Pas
aan het eind van dit deel neemt Adam een besluit, hetgeen
aangeeft dat het tempo laag is. Toch leest het dankzij moderne
dialogen vlot weg en komen de personages goed uit de verf.
Niet bijster origineel, wel vermakelijk. Ook het duistere,
minimalistische tekenwerk draagt bij aan het resultaat. Lang
verhaal kort, drie sterren. tekst
judd winick tekeningen tomm coker
jack
staff #2 (image)
Heden en verleden dwarrelen door elkaar heen in een vertelling
over Jack Staff en de Hurricane. De uiterst fragmentarische,
episodische vertelstijl is soms aan de chaotische kant, vooral
omdat het via flashbacks introduceren van achtergronden een
beetje geforceerd aandoet. Dat neemt niet weg, dat de vele
hoofd- en bijpersonages boeiend worden afgewisseld en zo tot
een compact plot leiden. Als altijd zijn de stilistische tekeningen
erg aantrekkelijk, zeker in kleur. Akkoord, de personages
mogen ietwat herkenbaarder, maar aan de andere kant is de
eenvoud van de stijl ook weer charmant. Complimenten voor
de experimentele lay-outs. Geen vier, wel drie sterren. tekst
& tekeningen paul grist
stray
bullets #31 (el capitán)
Nieuwe verhaallijn met stiekem toch Virginia Applejack als
hoofdrolspeelster. Ze keert weer terug op school, waar ze
het direct aan de stok krijgt met de grootste pestkoppen.
Ze raakt bevriend met Leon, die zich door haar houding laat
inspireren en de moed verzamelt om iets terug te doen wanneer
hij wordt gepest. De plot zich slim in elkaar, vooral omdat
het ondanks de vrij complexe achtergronden toch toegankelijk
is. Dat het weinig vernieuwend is, mag geen bezwaar zijn;
in deze serie gaat het om universele thema's, doordrenkt met
plotseling geweld. De tekeningen zijn in orde. Simpele lay-outs,
soepele stijl, herkenbare gezichten, kortom, niets mis mee.
Drie sterren. tekst
& tekeningen david lapham