alias #23
(marvel)
Een jonge Jessica Jones is na zes maanden ontwaakt uit een
coma. Terug op school voelt ze zich nog veel minder thuis
dan voorheen en wanneer bij haar de stoppen doorslaan, ontdekt
ze dat ze bijzondere krachten heeft gekregen. Het testen van
die krachten wordt op een erg verfrissende manier aangepakt,
inclusief de leuke gastoptredens van Thor en de Scorpion.
Hoewel de link met Peter Parkers verleden geforceerd blijft,
is de uitwerking in dit nummer beter, menselijker en interessanter,
ook vanwege de sterke dialogen. Het tekenwerk is bewust iets
minder grauw. De lijnen zijn versimpeld en dat past prima
bij de lange flashback. Een score van vier sterren is zeker
terecht. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
spider-man #42 (marvel)
Spider-Man gaat op onderzoek uit naar iemand die zich Geldoff
noemt. De jongen kan op afstand dingen laten ontploffen en
Spider-Man wil hem middels een lange speech wijzen op de verantwoordelijkheid
die zijn krachten met zich meebrengen. Het is helaas een preek
die net wat te lang duurt. Daarbij is het Europese accent
van Geldoff werkelijk stuitend en wordt wel heel nadrukkelijk
richting een crossover met de X-Men gewerkt. Een gekunsteld
verhaal, dus, dat echter wederom is voorzien van goed tekenwerk
en een mooie inkleuring. Zelfs het lange gesprek is dankzij
de strakke lay-out visueel nergens saai. Genoeg voor drie
sterren is het niet, vandaar slechts twee. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
new x-men
#142 (marvel)
Cyclops drinkt zijn problemen weg in een bar van de Hellfire
Club. Daar treft hij teamgenoot Wolverine, die met hem de
dialoog aangaat over de recente gebeurtenissen. Een sterk
concept, zeer matige uitwerking, omdat dit gesprek uiteindelijk
te kort is. Storende elementen als optredens van Sebastian
Shaw, Sabretooth en Fantomex (het domste personage van de
laatste twee jaar) halen de vaart uit de dialogen en pas aan
het eind wordt de plot zichtbaar. Het werk van Bachalo is
duidelijker dan gebruikelijk. Toch zijn de composities soms
chaotisch en missen de gezichten expressie. Ook de inkleuring
had iets minder overheersend rood gemogen. Al met al een score
van twee sterren. tekst
grant morrison tekeningen chris bachalo
doom patrol
#21 (dc)
Robotman keert eindelijk terug bij zijn teamgenoten en ontdekt
dat een nieuwe confrontatie met Tycho wacht. Het script bevat
veel flashbacks en expositie, waarmee de gebeurtenissen in
recente nummers aan elkaar worden geknoopt, maar dat kan niet
verhinderen dat het uiterst gekunsteld aanvoelt. Het einde
van de serie is immers in zicht, dus de vele subplots moeten
nu bij elkaar komen. Met het compleet ontsporen van de verhaallijnen
kan deze, min of meer, terugkeer naar de basis helaas niet
boeien. Jazeker, de tekeningen zijn gestileerd, strak en erg
uitnodigend als altijd; de serie mist echter impact. Sterker,
het gaat al maanden nergens over. Nul sterren is de juiste
score. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
100 bullets
#45 (dc)
Loop Hughes zit in de gevangenis, waar voormalig Minuteman
Lono voor de problemen zorgt. Opvallend detail is, dat de
verschillende personages voor het grootste deel verspreid
blijven over verschillende subplots. Die over Loop kan soms
wel, soms ook niet de aandacht vasthouden, terwijl het subplot
over Lono dankzij een onverwachte gast juist fascinerend is
geworden. Hopelijk wordt het in de komende delen allemaal
aan elkaar gekoppeld, want ondanks de knappe vertelstijl komt
het niet helemaal uit de verf. De tekeningen wel. Het gespeel
met schaduwen, de overdreven poses en de zeer toegankelijke
stijl sluiten aan bij het verhaal, vandaar drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
queen &
country #16 (oni)
Twee strengen lopen door elkaar heen in een nieuwe verhaallijn
met ook een nieuwe tekenaar. Aan de ene kant krijgt agente
Tara Chace een persoonlijk verlies te verwerken, aan de andere
kant wordt ergens in Georgië plots een zakenman ontvoerd.
Voorlopig leidt dit tot een traag en onsamenhangend nummer
waarin spanning en drama vergeefs naast elkaar worden gezet.
Op afstand het grootste punt van kritiek wordt gevormd door
het tekenwerk. De houterige stijl, slechte anatomie en het
lachwekkend slechte perspectief mag voldoende zijn voor een
independent comic; het schiet jammerlijk tekort voor een realistische
serie. Duidelijk een grote misser, kortom, één
ster. tekst
greg rucka tekeningen carla speed mcneil
halo and
sprocket #4 (slave labor)
Wederom een deel met korte verhalen die handelen over de eigenaardigheden
van de mens. Eerst stelt de engel Halo zijn huisgenote Katie
op de proef met een moeilijke wiskundige vraag, daarna verbazen
Halo en robot Sprocket zich op een tentoonstelling over de
zin van moderne kunst en het sluitstuk wordt gevormd door
een hilarisch stukje over katten. Van de erg subtiele humor
tot de vrolijke, eenvoudige verhalen, het leest lekker weg
en het is jammer dat de serie zo weinig verschijnt. Over de
vrij cartooneske tekeningen geen klachten. Het zwart, wit
en grijs vult de sfeer van de verhalen aan en is te allen
tijde effectief. Vier sterren is te veel, dus geef ik drie
sterren. tekst
& tekeningen kerry callen