sentinel
#3 (marvel)
Juston Seyfert heeft een reusachtige robot geactiveerd. Hij
weet echter niet dat het gaat om een gevaarlijke Sentinel.
Wanneer hij dat ontdekt, komt het snel tot een confrontatie.
Aardig aan de uitwerking is dat Justons ontdekking invloed
heeft op zijn karakter. De metafoor voor puberteit is misschien
iets te overduidelijk, maar mede dankzij vlotte dialogen en
enkele leuke scènes met het meisje Jessie kan dat geen
enkel bezwaar zijn. Het tekenwerk is typisch Amerikaanse manga,
aangevuld met zachte kleuren. Deze keer lijkt de stijl iets
gehaast, hetgeen zichtbaar is in het gebrek aan detail en
het simpeler worden van de personages. Al met al voldoende
voor een score van drie sterren. tekst
sean mckeever tekeningen studio udon
daredevil
#48 (marvel)
Typhoid Mary valt Matt Murdock midden op straat aan. Het resultaat
is een chaotisch gevecht waar ook Jessica Jones en Luke Cage
bij betrokken raken. Uiteindelijk is het vooral een aanloop
naar enkele scherp geschreven dialogen, die de serie helaas
wel in een richting duwen die op dit moment niet zo heel boeiend
lijkt. Dat het gevecht chaotisch is, ligt aan de tekeningen,
die lang niet dynamisch genoeg zijn voor een stevige actiescène.
Daarnaast moet voor Mary de balans worden gevonden tussen
lekker dreigend en simpelweg belachelijk. De laatste pagina
bevat trouwens een zeer storende invloed van de Daredevil
film. Wat is er mis met kostuums? Ik kom uit op drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
y: the last
man #12 (dc)
Op intelligente wijze worden enkele subplots uitgewerkt. Het
zijweggetje dat Yorick Brown, agente 355 en dokter Mann bewandelen,
blijft daardoor redelijk interessant, al is de spanning tussen
Yorick en Natalya een voorbeeld van hoe erg de clichés
worden opgezocht. Als nummer op zich houdt het desondanks
stand, zeker nu de vele personages meer diepgang hebben gekregen.
En ja, het concept is nog steeds intrigerend. Voor zover de
tekeningen betreft, is de soepele, klare lijn ideaal voor
het type verhalen dat wordt verteld. Hoewel het aan de statische
kant is, heeft het de rust en het realisme dat nodig is voor
een bijzonder effectief vertellen van de serie. Vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
scion #37
(crossgen)
De terugkeer van de gasttekenaar gaat gepaard met een verhaal
waarin eindelijk een groot aantal subplots op bevredigende
manier wordt uitgewerkt. Prins Ethan en zijn broer Kai staan
oog in oog met koning Bron van de Ravens en ontmaskeren de
leugen van het huwelijk tussen Bron en Ylena. De vraag is
alleen, waar is de echte koning van de Herons gebleven? Kortom,
een ernstig interessante wending in de status-quo. Zoals gezegd,
is het spijtig dat zo'n nummer zulk droevig tekenwerk bevat.
De dikke inktlijnen maken de zielloze poses en eenvoudige
composities enkel houteriger. Ook het perspectief klopt niet
of nauwelijks. Het is zo erg, dat ik geen drie, maar twee
sterren geef. tekst
ron marz tekeningen jim fern