ultimate
x-men #35 (marvel)
Een opgejaagde Wolverine komt bij in het huis van de jonge
Peter Parker. Samen schudden ze zijn achtervolgers af, wat
overigens op een inventieve manier wordt gedaan. Verder is
de plot zeer mager, ondanks een poging tot diepgang in het
gesprek met de Black Widow. Bovenal is het storend, dat het
widescreengevoel van het vorige team makers in één
klap is verdwenen en dat de serie is omgetoverd tot een veredelde
versie van Ultimate Spider-Man. Het tekenwerk draagt weinig
bij, daar de instabiele stijl te krasserig overkomt. Zowel
Wolverine als Spider-Man wordt verre van consistent getekend
en de lay-outs zijn hooguit matig. Eén ster is te weinig,
vandaar twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
blood and
water #5 (dc)
De tijd dringt voor de twee vampiers Adam en Nicole. Een oeroude
vampier heeft de jacht op Adam geopend en het komt tot een
confrontatie. Gezien het geduld waarmee de miniserie is opgebouwd,
is dit laatste deel onder de maat. Ten eerste is de confrontatie
buitengewoon oppervlakkig, ten tweede is de climax een deus
ex machina en ten derde wordt het verhaal nauwelijks echt
afgerond. Kortom, zo goed als de vorige vier delen waren,
zo slecht is het slot. Aan de tekeningen ligt het niet, want
die zijn van het gebruikelijke niveau. Veel donkere vlakken,
effectieve composities en vooral veel sfeer. Puur op basis
van het tekenwerk geef ik een score van één
ster. tekst
judd winick tekeningen tomm coker
doom patrol
#22 (dc)
Het laatste nummer van de serie, die wegens de tegenvallende
resultaten wordt gestopt. Dat komt niet als verrassing. Als
gevolg van de aandacht die de laatste maanden is uitgegaan
naar Cliff Steele, is het basisconcept van de reeks ondergesneeuwd
en kunnen de vertellingen totaal niet meer boeien. Het afscheid
is van een acceptabel niveau, al blijft de plot vederlicht
en krijgt de rest van de cast wederom bijna geen aandacht.
Gelukkig is het tekenwerk ruim voldoende. De strakke stijl
en het oog voor dynamische, opvallend lege composities zorgen
voor een gelikt eindresultaat, terwijl ook de inkleuring in
orde is. Verder helaas een mislukte serie, dus één
ster en meer niet. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
liberty meadows
#32 (image)
Wanneer Frank met Jen uitgaat, lopen ze een schoolvriend van
Jen tegen het lijf. Enkele lollige situaties later vindt toch
uitdieping van de relatie tussen Jen en Frank plaats, waarna
ruimte wordt gemaakt voor de start van een nieuw verhaal over
de terugkeer van de moordzuchtige koe. De onrust die dit bij
de andere dieren in Liberty Meadows veroorzaakt, levert erg
leuke momenten vol slapstick op. Als altijd is die manier
van komedie gebaat bij de zeer heldere, simplistische doch
vloeiende tekenstijl. Het contrast tussen de cartooneske dieren
en de realistische mensen is groot, maar problemen levert
dat zelden op. Voor vier sterren is het te weinig, zodat ik
uitkom op drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho
love fights
#2 (oni)
Zo natuurlijk als het eerste deel aanvoelde, zo fragmentarisch
is dit tweede deel. Zo is het onlogisch waarom Nora opeens
voor Jacks neus staat en met hem uit wil, worden de hoofdpersonages
hier en daar op een onsympathieke manier neergezet en zorgen
enkele gekke subplots voor een dosis verwarring. Tevens is
de menselijke insteek minder nadrukkelijk aanwezig. Alles
bij elkaar levert dit een redelijk onsamenhangende comic op.
Over de tekeningen geen klachten, want de hypergestileerde
stijl past prima bij de wereld waarin de verhalen zich afspelen.
Enig nadeel is, dat niet ieder personage te allen tijde herkenbaar
is. Al met al is een score van drie sterren toch haalbaar. tekst
& tekeningen andi watson
queen &
country #17 (oni)
Een ontvoerde zakenman in Georgië houdt de gemoederen
flink bezig op het hoofdkantoor van de Britse SIS. Daarnaast
moet een vervanger voor één van de Minders worden
ingezet, wat ook voor de nodige spanning zorgt. Tussen alle
bedrijven door, worstelt agente Tara Chace met haar emoties.
In feite is dit een tussennummer. Van begin tot eind wordt
gepraat en het kwalijke is, dat de plot geen voortgang boekt.
Tevens is het script onnodig complicerend, vol saai, wollig
taalgebruik en vreemde afkortingen. Het tekenwerk is ook nu
zo houterig, instabiel en anatomisch incorrect, dat het de
reeds bestaande chaos slechts versterkt. Hopelijk duurt de
verhaallijn niet lang. Nul sterren. tekst
greg rucka tekeningen carla speed mcneil