sentinel
#6 (marvel)
Juston Seyfert gebruikt de door hem gevonden en opgelapte
Sentinel voor zijn eigen doeleinden. Hij laat de Sentinel
zijn school en enkele pestkoppen aanvallen, waarna hij de
reusachtige robot een halt kan toeroepen. Zijn plan slaagt.
Iedereen ziet Juston als redder in nood en hij is in één
klap beroemd, maar intussen hervindt de Sentinel wel zijn
oude programmering. Gegeven de sterke opbouw valt de climax
tegen. Gelukkig biedt de laatste pagina genoeg ruime voor
de nieuwe verhaallijn en blijft de rode draad van de serie
prima. Het cartooneske tekenwerk is minder gedetailleerd dan
anders; het nadeel van werken met een tekenstudio. Nu is het
te simplistisch. Drie sterren. tekst
sean mckeever tekeningen studio udon
alias #26
(marvel)
Jessica Jones rondt haar verhaal af over haar bizarre avontuur
met Killgrave. Dat gebeurt op zo'n indringende wijze, dat
haar geestelijk en lichamelijk leed een overdonderende impact
meekrijgt. Zeker de manier waarop het escapisme van superheldenverhalen
wordt voorzien van een realistische en vrij grimmige ondertoon
is meesterlijk. Als altijd dragen de vlotte dialogen de plot
en wordt ditmaal optimaal gebruik gemaakt van het afwijkende
tekenwerk van de twee gasttekenaars voor de flashbacks. Hierdoor
komt de harde, rauwe stijl van de reguliere tekenaar des te
beter over. Dit is tot nu toe met afstand de beste verhaallijn,
vandaar dat ik weer uitkom op een score van vijf sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
daredevil
#51 (marvel)
Andere maker, andere verhaallijn en hoewel de comic niet slecht
is, wordt al snel duidelijk dat dit een zinloos of althans
irrelevant tussenverhaal is. Door middel van veel artistieke
lay-outs en experimentele tekenstijlen wordt meer inzicht
gegeven in de belevingswereld van het personage Echo. Ze is
doof en dat uitgangspunt wordt uitstekend in tekst en tekeningen
verwerkt. Daarbij is de aandacht voor details lovenswaardig.
Nadeel is dat van een echt plot geen sprake is. De vertelstem
geeft uitleg, meer niet. Het tekenwerk zal niet ieders smaak
zijn. Van realistisch naar minimalistisch, van gedetailleerd
tot enkele krasserige lijnen; het resultaat is bevreemdend.
Voorlopig twee sterren. tekst
& tekeningen david mack
new x-men
#145 (marvel)
Zo saai de verhaallijn over Wolverine, Cyclops en Fantomex
is geweest, zo verrassend boeiend is het deze maand opeens.
Weapon XV is op vrije voeten. Hij zoekt antwoord op existentiële
vragen, terwijl Wolverine dankzij Fantomex meer ontdekt over
zijn eigen verleden en het Weapon Plus programma. Zowel ritme,
tempo als dialogen zijn van een goed niveau, zodat de boeiende
ideeën die aan het verhaal ten grondslag liggen ook echt
overkomen. In tegenstelling tot eerder draagt het zeer strakke
tekenwerk daaraan bij. Niet alleen zijn de composities duidelijker,
de dynamiek zorgt voor meer visueel aantrekkelijke pagina's.
Een score van vier sterren is in dit geval zeker verdiend. tekst
grant morrison tekeningen chris bachalo
jla / avengers
#1 (marvel / dc)
De crossover der crossovers is een feit. De JLA en de Avengers
stuiten op een reeks vreemde gebeurtenissen die blijkbaar
het bestaan van hun realiteit in gevaar brengt. De grootste
dreiging komt van het wezen Krona, maar ook enkele andere
spelers willen de beide teams voor hun karretje spannen. Dat
wordt nogal doorzichtig en geforceerd gedaan, ongeveer in
de stijl van een comic uit de jaren zeventig. Zodra dat aspect
eenmaal wordt geaccepteerd, blijft een uitermate vermakelijke
comic over met een cast om van te dromen en een als altijd
uitermate verzorgd, verbluffend gedetailleerd tekenwerk. Hier
en daar veel expositie, verder is het goed voor drie sterren. tekst
kurt busiek tekeningen george pérez
bad girls
#2 (dc)
De miniserie over Lauren Case gaat door met het aftasten van
de grenzen tussen cliché en verfrissende wendingen.
Het verhaal is heel aardig, juist omdat de vier populaire
meisjes van de school hun nieuwe superkrachten op een subtiele
manier misbruiken en niet meteen de grote 'tegenstanders'
van Lauren worden. Tevens lezen de dialogen lekker weg. Het
grootste nadeel is de wisseling van tekenaars tussen dit en
het eerste nummer. De gestileerde animatiestijl in combinatie
met de losse composities en de ingetogen kleuren doen het
goed, dat zeker, maar de personages zijn nauwelijks herkenbaar
in vergelijking met het vorige nummer. Geen drie sterren,
wel twee. tekst
steve vance tekeningen christine norrie
savage dragon
#110 (image)
Dat werd tijd! Nu Dragon, Jennifer en haar dochtertje in Dimension
X zijn beland, gaat het hoofdverhaal plots een versnelling
hoger. Op gebalanceerde wijze worden simpele actie, humor
en subplots met elkaar vermengd tot een meer dan leesbaar
resultaat en dat is iets wat in deze serie lang geleden is.
De ontwikkelingen rondom Dragon zijn bovendien eindelijk weer
eens relevant: het eind smaakt naar meer. Het tekenwerk is
stabiel. Vooral in de grote platen blijkt de kracht van de
hoekige, dynamische stijl. Helaas scoort de inkleuring een
dikke onvoldoende. Dragons kleur is volstrekt anders dan normaal
en ook de andere personages zijn te vlak ingekleurd. Al met
al drie sterren. tekst
& tekeningen erik larsen