1602 #2 (marvel)
Nicholas Fury begint aan zijn missie in het jaar 1602, terwijl
de koningin van Engeland bezoek krijgt van Virginia Dare.
Het is duidelijk dat het verhaal lijdt aan het miniserie-syndroom,
want ook deze keer stijgen alle ontwikkelingen niet uit boven
het predicaat 'inleidend.' Hoewel de in subplots geïntroduceerde
versies van bekende helden boeiend zijn, ontbreekt het bovendien
mede door het lage tempo aan diepgang. Het spreekt echter
voor zich, dat de dialogen en vertelstijl erg aantrekkelijk
zijn. Ook het duistere tekenwerk past goed bij de sfeer van
de serie. De klassieke lay-outs, de aandacht voor detail en
de warme kleuren komen prima over. Alles bij elkaar drie sterren. tekst
neil gaiman tekeningen andy kubert
supreme power
#2 (marvel)
Het hoofdverhaal over het ontstaan van de Squadron Supreme
wordt nogal geforceerd onderbroken door een handvol subplots
over jongeren die net als Mark Milton over bijzondere krachten
beschikken. Hoe doorzichtig dit ook is, het werkt wel, omdat
is gekozen voor een aanpak waarbij de personages en niet de
superhelden voorop staan. Enige punt van kritiek is dat de
dialogen soms weer te wollig zijn. Te veel tekst in één
balloon leest zelden vlot weg. Over de tekeningen weinig klachten.
De strakke stijl is aan de statische kant, maar gegeven de
thematiek mag dat. Het liefst zie ik meer grote panels, want
daar komt de stijl beter uit. Ik geef een score van drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
ultimate
x-men #37 (marvel)
Precies vier hoofdstukken heeft het nieuwe team makers de
tijd gehad. In plaats van strak vertelde, spannende verhalen,
leveren ze een oppervlakkig avontuur dat niet eens de X-Men
als echte hoofdpersonages kent. Wolverine wordt achtervolgd,
krijgt hulp van eerst Spider-Man en daarna nog Daredevil,
waarop na een voor deze serie ongepaste hoeveelheid gepraat
eindelijk het team in actie komt. De eerdere kritiek blijft
gelden: dit is geen Ultimate X-Men verhaal. Op zich zijn de
tekeningen redelijk tot aardig. Het is alleen spijtig dat
de krasserige stijl weinig impact heeft. Deze makers en deze
serie? Nee, dat blijkt geen goede combinatie. Hoger dan één
ster ga ik dus niet. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
ultimate
spider-man #46 (marvel)
Middels een onverwachte flashback wordt dieper ingegaan op
wat is gebeurd na het gevecht tussen Spider-Man en Doctor
Octopus. Agente Sharon Carter wordt door haar superieuren
ondervraagd, wat inhoudt, dat de helft van het oorspronkelijke
verhaal hier opnieuw wordt verteld, tot de identieke dialogen
aan toe. De met terugwerkende kracht geïntroduceerde
Sandman voegt daar slechts weinig aan toe. Uiteindelijk is
dit deel niet meer dan een extra dikke comic ter introductie
van de serie Ultimate Six, kortom, een marketingtruc. Het
tekenwerk is in orde. Niet zo gedetailleerd en dynamisch als
anders, wel helder en vol dramatiek. Al met al betekent dit
een score van twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
new x-men
#146 (marvel)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn, de laatste van Morrison,
ontdekt Professor Xavier de identiteit van de verrader op
zijn school. Deze uitermate schokkende onthulling komt uit
de lucht vallen, zodat het twee kanten heeft. Enerzijds werpt
het de vraag op in hoeverre dit vooraf is gepland, anderzijds
is het een vol vaart vertelde, meesterlijke climax die de
serie weer een grote duw in de rug geeft. De balans tussen
superhelden en gekke ideeën is deze maand derhalve beter
dan ooit. Op het gebied van de tekeningen ziet alles er gelikt
uit. De klare lijnen zijn niet te dun, zoals eerder bij deze
tekenaar, maar stralen toch rust en herkenbaarheid uit. Geen
vijf, wel vier sterren. tekst
grant morrison tekeningen phil jimenez
the league
of extraordinary gentlemen #6 (dc)
Het slot van de tweede miniserie komt net in de week van de
Nederlandse filmpremière en dat levert een vrij schokkend
contrast op tussen beide media. Waar de film bijna een actieklucht
is, blijft de comic verrassen met intelligente wendingen die
zelfs van een anticlimax iets boeiends kunnen maken. Want
ja, de oplossing voor de buitenaardse invasie is wat te gemakkelijk.
Wel zijn het achterliggende idee en de bijbehorende dramatiek
van hoog niveau, net als de dialogen en het tempo. De tekeningen
zijn deze keer een beetje versimpeld, zo lijkt het. De ingewikkelde
composities hebben plaatsgemaakt voor weinig achtergronden
en simpele poses. Genoeg voor een score van drie sterren. tekst
alan moore tekeningen kevin o'neill
hero #8 (dc)
De tweedelige vertelling over een groepje jongeren dat met
de krachten van de H-dial vreemde filmpjes voor hun website
opneemt, loopt met een pijnlijke sisser af. Zo vermakelijk
het concept, zo tegenvallend de uitwerking, zeker wanneer
de ontknoping een nietszeggende anticlimax blijkt. De laatste
twee nummers zijn net te vrijblijvend en het wordt tijd dat
de episodische aanpak plaatsmaakt voor een veel steviger rode
draad door de serie. Het werk van de gasttekenaar scoort nipt
een voldoende, al is de stijl met veel dikke lijnen en rommelige
composities soms erg druk. Daarbij lijken de personages te
veel op elkaar, hetgeen niet de bedoeling is. Lang verhaal
kort, twee sterren. tekst
will pfeifer tekeningen patrick gleason
gotham central
#11 (dc)
Een losstaand verhaal over Stacy, die in een reeks brieffragmenten
een blik op haar werk bij de Gotham City Police Department
geeft. Haar geheime liefde voor Batman is een leuk gegeven
dat voor enkele vermakelijke scènes zorgt en bovendien
geeft haar brief een boeiend perspectief: zij bekijkt de agenten
en rechercheurs niet als een buitenstaander, maar ook niet
helemaal als een insider. Het leidt tot mooi geschreven teksten
en een kalm tempo. Het werk van de gasttekenaar is verrassend
goed en blijft in de stijl van de reguliere tekenaar. De realistische
aanpak en eenvoudige lay-outs benadrukken het 'gewone' karakter
van de serie op een knappe manier. Drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen brian hurtt
el cazador
#1 (crossgen)
Het is 1687 en de beruchte piraat Blackjack Tom maakt een
Spaans schip buit. Wat hij niet weet, is dat de echtgenote
van de vermoorde kapitein in leven is gebleven. Donessa Hidalgo
neemt het veroverde schip in haar eentje over (een actie die
ondanks de pogingen tot expositie niet geloofwaardig kan overkomen)
en opent met een bemanning van piraten de jacht op Blackjack.
Piraten zijn weer in, dus deze nieuwe serie komt niet geheel
onverwacht. De schrijfstijl is aardig en het sfeervolle, realistische
tekenwerk past perfect bij de historische setting van de comic.
Of het op lange termijn boeit, hangt af van de vraag in hoeverre
de clichés worden vermeden. Voor nu drie sterren. tekst
chuck dixon tekeningen steve epting