1602 #6 (marvel)
Het kost wat pagina's enigszins geforceerde expositie, maar
het resultaat is zo bevredigend, dat het geen enkel bezwaar
is. Stephen Strange ontdekt in een gesprek met de Watcher
dat het universum op instorten staat omdat iets of iemand
vanuit de toekomst naar de zeventiende eeuw is gegaan. De
grote onthulling valt samen met een aanval op Doomstadt, plus
hier en daar enkele aardige wendingen op een meer persoonlijk
niveau, als altijd verteld middels veel sierlijke dialogen.
Het tekenwerk doet daar niet voor onder. De heerlijk ouderwetse
stijl is toegesneden op de thematiek van het verhaal, de lay-out
is overzichtelijk en de pastelkleuren zijn een goede sluitpost.
Vier sterren. tekst
neil gaiman tekeningen andy kubert
ultimate
x-men #41 (marvel)
De nieuwe verhaallijn blijkt een samenraapsel van losstaande
vertellingen over nieuwe, nog onbekende mutanten die op de
één of andere manier in aanraking komen met
de school van Charles Xavier. De hoofdrol is deze keer voor
een tiener die als enige mutante gave heeft, dat hij een gevaarlijk
stof uitscheidt die alle mensen in zijn omgeving doodt. Het
is een klein en ingetogen verhaal dat gelukkig niet lijdt
aan een overvloed aan dialogen. Na het boeiende begin is bovendien
ook het eind stevig en is het tekenwerk van een ruim voldoende
niveau. Al is het eind te donker, de openingsscène
is consistent, helder en niet zo krasserig als anders. Al
met al drie sterren, dus. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
ultimate
spider-man #52 (marvel)
Een nogal onwennige ontmoeting tussen Spider-Man en de Black
Cat wordt onderbroken door Elektra, die in opdracht van de
Kingpin de jacht op de Black Cat heeft geopend. Hoewel het
jammer is dat het hele nummer enkel om het gevecht tussen
de twee dames gaat en dat van diepgang derhalve nauwelijks
sprake is, moet gezegd, dat het lekker wegleest, compleet
met aardige humor en visuele grapjes. Verder is dit overigens
wel een typisch tussennummer. De tekeningen zijn zeer goed.
Zo zit de choreografie van de actie uitstekend in elkaar,
is de overzichtelijke lay-out zeker een pluspunt en blijft
de jeugdige uitstraling van Spider-Man overtuigend. Kortom,
drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
new x-men
#151 (marvel)
Vanwege de komst van tekenaar Silvestri wordt dit nummer gezien
als een goed instappunt voor nieuwe lezers. Onterecht, aangezien
het daarnaast de laatste verhaallijn van Morrison is, waarin
nadrukkelijk wordt voortgeborduurd op eerdere gebeurtenissen.
Het verhaal, dat zich in de toekomst afspeelt, is op zich
helaas niet meer dan de zoveelste simpele variant op een alternatieve
toekomst waarin bekende personages in onbekende rollen worden
gedrukt. Dit gebrek aan relevantie is vrij teleurstellend.
Ter compensatie is het tekenwerk prima. Van de krasserige
dynamiek tot de urgentie die uit overdreven poses spreekt,
dit is de Silvestri zoals we hem kennen. Geen drie, wel twee
sterren. tekst
grant morrison tekeningen marc silvestri
gotham central
#15 (dc)
Dat een meesterlijke opbouw niet altijd automatisch een briljante
afronding betekent, wordt bevestigd door dit laatste deel
van de verhaallijn over de Joker. Het is niet eens de manier
waarop het conflict wordt opgelost, als wel de snelheid waarmee
het plotseling is afgelopen. Uiteindelijk komt het neer op
twee pagina's Batman. Hiermee wordt onrecht gedaan aan de
diepgang die voor de brede cast van de serie is opgebouwd,
al zit de plot technisch goed in elkaar. De tekeningen zijn
stabiel, ook nu het tempo omhoog gaat en de pratende hoofden
plaatsmaken voor explosies en vuurgevechten. Vooral het oog
voor detail is lovenswaardig. Hoger dan drie sterren ga ik
niet. tekst
ed brubaker & greg rucka tekeningen michael
lark
strangers
in paradise #62 (abstract)
Halverwege het driedelige uitstapje in de vorm van een flashback
over David neemt de plot een heel onverwachte wending. Wat
een eenvoudige vertelling over rivaliteit tussen twee tieners
leek, is nu mogelijk opeens een gebeurtenis die, als het waar
is wat hier wordt gesuggereerd, met terugwerkende kracht een
enorme impact heeft op de gehele serie. Nadeel van het effectbejag
is dat niet alle personages even logisch handelen: een afweging
die vooralsnog voordelig uitvalt. Het tekenwerk lijkt iets
minder gedetailleerd dan gebruikelijk, met grotere panels,
meer close-ups en vrij veel zwart. Of alles goed uitpakt,
ligt aan de afronding van volgende maand. Dit hoofdstuk krijgt
vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore