runaways
#10 (marvel)
De onthullingen over de kwade bedoelingen van nieuwkomer Topher
komen niet als verrassing, zeker niet in het licht van de
doorzichtige manier waarop hij in de huidige verhaallijn is
verwerkt. Tevens is het een goedkope manier om Alex en Nico
weer dichter bij elkaar te brengen. Gelukkig is de plot na
de ontmaskering van Topher van een prima niveau. Alle personages
komen aan bod en de manier waarop het conflict wordt opgelost,
is redelijk vindingrijk. Ook het tekenwerk blijft stabiel.
Van de heldere lay-out tot de fijne lijnen en de warme pasteltinten;
de sfeer sluit aan op die van het verhaal. Alles tegen elkaar
afwegend, kom ik uit op een score van drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
daredevil
#56 (marvel)
Eindelijk keert het vaste team makers terug. Ze pikken de
draad op, waarbij een slimme sprong in de tijd wordt gemaakt
van ongeveer een jaar, zodat de gevolgen van Daredevils overwinning
op Wilson Fisk veel meer impact krijgen. Naast de politieke
implicaties van die daad krijgen de persoonlijke implicaties
eveneens aandacht, ditmaal in de vorm van een gesprek tussen
Matt Murdock en een viertal van zijn collega-helden. Net wanneer
de oeverloze dialogen de overhand krijgen, wisselt het tempo
en wordt naar een interessante climax toegewerkt. De tekeningen
zijn goed. Al kan de inkleuring evenwichtiger, de rauwe stijl
en dikke lijnen staan als een huis. Vier sterren, dus. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
new x-men
#152 (marvel)
De vertelling over de alternatieve toekomst gaat in een hoog
tempo door. Na een flashback wordt langzaam duidelijk wat
de plannen van Beast zijn en hoe de overgebleven X-Men ten
strijde trekken. Dat laatste levert overigens een heerlijk
getekende, dramatische spread op. Het tekenwerk is sowieso
al meer dan acceptabel, daar de vlotte dynamiek en stoere
poses perfect passen in het toekomstbeeld dat Morrison in
zijn laatste verhaal schetst. Het basisidee is niet origineel
en de uitwerking is afhankelijk van subplots uit het verleden,
dat kan niet worden ontkend, maar het enthousiasme compenseert
veel. Een score van drie sterren is echter wel het hoogst
haalbare. tekst
grant morrison tekeningen marc silvestri
fantastic
four #509 (marvel)
Reed Richards zoekt naar een manier waarop hij zijn overleden
teamgenoot terug kan halen. Los van het feit dat de dood in
superheldencomics zelden permanent is, levert het boeiende
ontwikkelingen op, die meerdere genres met elkaar mengen.
Zo zijn de persoonlijke momenten warm geschreven en worden
net zo gemakkelijk theologische aspecten in het nummer verwerkt.
Knap werk, dus, dat wordt weerspiegeld in de tekeningen, die
met een zo losse en bijna cartooneske stijl toch de juiste
snaar bespelen. Het is onvoorstelbaar dat dit team makers
vorig jaar in de zomer bijna van deze serie af is gehaald!
Ik ben in ieder geval overtuigd en geef een score van vier
sterren. tekst
mark waid tekeningen mike wieringo
human target
#6 (dc)
Een losstaand nummer waarin niet alleen een nogal clichématig
verhaal wordt verteld over de misdaden van een priester, wat
een open deur is, maar waarin tevens aandacht is voor de psychologische
kant van het karakter Christoper Chance. Beide lagen van de
plot worden vakkundig en misschien iets te netjes vermengd
tot een hapklaar avontuur met een zeer sterk eind, vlotte
dialogen en een uitstekende sfeer. Dit is dus precies wat
de serie even nodig had. Het werk van de tekenaar die de komende
delen voor zijn rekening neemt, is ook overtuigend. De eenvoudige
stijl mag dan lijken op die van de vorige tekenaar, het is
minder gestileerd en heeft een mooi ritme. Al met al vier
sterren. tekst
peter milligan tekeningen cliff chiang
liberty meadows
#35 (image)
Nu Frank net de uitdagende Jen heeft gedumpt, wil zij hem
terugpakken. Het levert enkele leuke grappen op, met die kanttekening,
dat het eind te ranzig voor woorden is. Cho tast duidelijk
de grenzen van de wansmaak af. Aan de andere kant wordt veel
goedgemaakt door de komst van Mike the Raccoon, een nieuw
personage dat lijdt aan dwangneuroses die voor vrij veel hilariteit
zorgen. Helaas krijgen de dieren minder ruimte, omdat in een
nieuw subplot Brandy ten huwelijk wordt gevraagd door Roger.
Over de strakke, elegante tekenstijl is alles gezegd. Grappig
dat de pin-up van een gasttekenaar laat zien dat een losse
stijl ook kan werken. Drie sterren vind ik terecht. tekst
& tekeningen frank cho
sojourn #31
(crossgen)
De actie verplaatst zich naar het winterse landschap van Skarnhime,
waar Arwyn, Gareth en Cassidy op het spoor komen van een dodelijk
monster. Of beter gezegd, het monster komt hen op het spoor.
Voorlopig is het inleidend, wat het geven van een oordeel
lastig maakt. Tussendoor wordt het subplot over Pallias aangehaald
en dat wordt storend. Het tekenwerk is als vanouds realistisch,
gedetailleerd en af en toe van ongekende schoonheid. Alleen
bij het neerzetten van het ras Iskani gaat het geheel mis:
de vier bijpersonages aan het eind van dit nummer lijken zo
veel op elkaar, dat de discussie bijna niet te volgen is.
Hoger dan twee sterren wil ik ditmaal niet gaan. tekst
ian edginton tekeningen greg land