spider-man
#1 (marvel)
Een nieuwe comic over Spider-Man klinkt overbodig; een nieuwe
comic over Spider-Man onder de Marvel Knights imprint is dat
zeker. Wat betekent dat namelijk? Donkere kleuren, een laag
verteltempo en een plot dat de nadruk niet langer legt op
gekostumeerde helden of schurken. Sterker, Peter Parker slingert
een keer zonder kostuum door de stad! Het tekenwerk lijdt
zichtbaar onder alle keuzes die voor het verhaal zijn gemaakt,
waarbij vooral het gebrek aan de superhelden en de ingetogen
inkleuring afbreuk doen aan de anders zo uitbundige stijl.
Bovendien is die stijl niet bijzonder geschikt voor scènes
met enkel pratende hoofden. Matige comic die slechts één
ster krijgt. tekst
mark millar tekeningen terry dodson
1602 #8 (marvel)
In het laatste deel van de miniserie vallen de stukjes op
hun plaats. Het is knap dat het script daarbij verrassingen
opvoert waar achteraf overduidelijk naar is gehint. Helaas
geldt dat compliment niet voor de afronding van het geheel,
want dat is ondanks de extra pagina's aan de fragmentarische
kant, getuige de scènes die telkens slechts één
pagina beslaan. Ook moet relatief veel worden uitgelegd, wat
hier en daar tot een stoffige monoloog leidt. De tekeningen
zijn als vanouds erg sterk, zeker wanneer de ruimte bestaat
voor grotere panels met dramatische composities. De realistische
stijl wordt prima aangevuld door de zachte kleuren, waardoor
ik vier sterren geef. tekst
neil gaiman tekeningen andy kubert
x-statix
#21 (marvel)
Nu de serie tot de Marvel Knights imprint behoort, wordt de
lezers vreemd genoeg meteen een crossover met de Avengers
voorgeschoteld. Verhalen over de invloed en het bespelen van
de media worden hiermee verruild voor een verhaal dat veel
wegheeft van een doorsnee superheldenvertelling. Doop wordt
ontvoerd, waarna X-Statix en de Avengers de aanval openen.
Hoewel het concept op zich leuk is, blijkt de aanpak tot nu
toe zowel oppervlakkig als lineair. Het tekenwerk is van het
gebruikelijke hoge niveau, al valt op, dat de ouderwetse,
houterige stijl niet bepaald past bij de Avengers. De minpunten
hebben iets meer gewicht, vandaar een score van twee sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
ultimate
x-men #44 (marvel)
Nick Fury brengt professor Xavier en zijn studenten op de
hoogte van de plannen van de president. Door middel van een
dialoog die veel herhaaltrucjes bevat, wordt duidelijk dat
de toespraak van de president voor problemen kan zorgen. Dat
is het punt waarop het tempo omhoog gaat, met meer actie en
een beter gebruik van de vlotte teksten. Eigenlijk is alleen
de cliffhanger wat gekunsteld. De tekeningen beginnen kalm,
maar krijgen in de tweede helft de ruimte voor de imposante
spreads, stevige actie en de broodnodige dynamiek. Enige punt
van kritiek is dat de cast nog altijd geen persoonlijkheid
uitstraalt; verder is de stijl in zeer korte tijd veel beter
geworden. Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
gotham central
#18 (dc)
De moordzaak die in deze verhaallijn centraal heeft gestaan,
wordt bijna uit het niets opgelost door twee agenten die niet
eens dienst hebben. Vooral de ontmaskering van de dader kent
bijzonder veel clichés, terwijl de interessante subplots
onderbelicht blijven. Als geheel zijn de afgelopen drie delen
derhalve redelijk fragmentarisch, wat de leesbaarheid zeker
niet ten goede is gekomen. Overigens is het gastoptreden van
Huntress zowel zinloos als nogal onzinnig. Het sfeervolle
tekenwerk is okay, al lijken de gezichten van de personages
op sommige panels verticaal uitgerekt. Het donker realisme
past in ieder geval bij de serie en de inkleuring sluit daarop
aan. Geen drie, wel twee sterren. tekst
greg rucka tekeningen greg scott