kabuki #1
(marvel)
Nieuwe uitgeverij, nieuw hoofdstuk in het leven van Kabuki.
Vreemd genoeg gaat het nummer over het verleden, terwijl tegelijkertijd
wordt benadrukt, dat het verleden nu niet belangrijk is en
dat het om de toekomst gaat. Deze lichte tegenstrijdigheid
levert een te laag tempo en net te veel expositie op, zodat
nauwelijks iets gebeurt. De poëtische vertelstijl en
dromerige manier waarop tekst en tekeningen in elkaar doorlopen,
houden de aandacht voldoende vast. Het tekenwerk, van geschetst
tot geschilderd, bevat niet zo veel herhalingen als voorheen.
Hierdoor leest alles gemakkelijker weg, zonder dat de uitdaging
van de experimentele pagina's verdwijnt. Alsnog drie sterren. tekst
& tekeningen david mack
daredevil
#62 (marvel)
Daredevil en collega Black Widow nemen het op tegen Jigsaw,
terwijl op dat moment achter de schermen een politiek steekspel
wordt gespeeld. Hoewel soms duidelijk wordt teruggekeerd naar
de traditionele superheldenactie, blijft het niveau van de
afgelopen jaren behouden. Dat betekent, dat de diepgang voortvloeit
uit de vele vlotte dialogen, het verteltempo relatief laag
ligt en de sfeer rauw en onversneden is. Het werkt, al is
het optreden van Jigsaw aan de flauwe kant. Als altijd is
het tekenwerk van een stabiel, zeer hoog niveau, maar ook
hier geldt, dat het personage Jigsaw niet echt uit de verf
komt. In het bijzonder zijn close-ups zijn te simplistisch.
Al met al drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
ex machina
#2 (dc)
Superhelden en politiek, dat is wat de nieuwe WildStorm-titel
biedt. Mitchell Hundred stond vroeger bekend als The Great
Machine, een superheld die met machines kon praten. Inmiddels
is hij de nieuwe burgemeester van New York, wat betekent dat
hij gevechten van een andere schaal voor de kiezen krijgt.
In dit geval is het een schilderij dat het spanningsveld tussen
de vrijheid van meningsuiting en discriminatie aankaart. Omdat
de wereld van de serie verder geen superhelden kent, is het
concept interessant, bijgestaan door sprekende personages
en heldere dialogen. Ook het tekenwerk, open en erg realistisch,
draagt bij aan het scheppen van dit alternatieve New York.
Vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
seaguy #3
(dc)
Het bizarre verhaal over Seaguy wordt vreemder wanneer hij
wordt ontvoerd. Dit laatste deel van de miniserie voert naar
de maan, waar hij een Egyptische beschaving ontdekt en uiteindelijk
wordt gehersenspoeld door de types achter de Mickey Eye themaparken.
Afgezien van het thematisch sterke einde mist het verhaal
een echte afronding. Seaguy is toeschouwer geworden en hoewel
dat waarschijnlijk de bedoeling van de serie was, komt het
niet zo goed over. Natuurlijk is de humor de moeite waard,
wat tevens geldt voor de tekeningen. Het is opvallend hoe
gemakkelijk de zo heldere stijl het midden houdt tussen strak
realisme en vrolijk cartoonesk. Twee sterren is op zijn plaats. tekst
grant morrison tekeningen cameron stewart
savage dragon
#115 (image)
Angel is ontvoerd, zodat Dragon een grote reddingsoperatie
start. Na een openingsscène die zo veel expositie kent
dat het pijnlijk is, levert dat alsnog een vermakelijk actieverhaal
op, met een relatief grote rol voor Mister Glum, momenteel
veruit het leukste personage van de serie. Hier en daar sterven
wat personages, dus de gevolgen zullen nog een tijd voelbaar
zijn. De rest van dit driedubbeldikke nummer bestaat uit verhalen
over Freak Force (een zelfbevlekkerige hoofdrol voor recensent
Augie de Blieck Jr), Mighty Man en Mister Glum. Wat de tekeningen
betreft geen klachten, want die zijn strak, dynamisch en bruisend
met levendige composities, kortom, twee sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #136
(image)
De mate waarin 'decompressed storytelling' wordt gebruikt,
is zo extreem, dat ik met gemak de recensie van de vorige
keer erbij kan pakken. Toen begon de recensie als volgt: "Een
soort tussennummer, waarin de Violator een duivels genoegen
schept in het martelen van Spawn, terwijl Nyx op zoek gaat
naar de antwoorden op de vragen uit een ver verleden."
Dat geldt nog, met als opmerking, dat het martelen van Spawn
opvallend weinig impact heeft. Het wordt tijd voor meer tempo.
Voor de tekeningen geldt, dat de rustige panels van een acceptabel
niveau zijn, met oog voor details, terwijl de actiescènes
rommelig en ontoegankelijk zijn. Uitschieter naar beneden,
één ster. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
demo #8 (ait
/ planet lar)
Of in dit nieuwe, losse verhaal een rol is weggelegd voor
bovennatuurlijke elementen en mutante krachten wordt ongetwijfeld
bewust in het midden gelaten, want dat is niet het belangrijkste
aspect. Het gaat namelijk om de relatie tussen Nick en Jess,
die al een tijdje onder druk stond en die nu een schokkende
wending maakt. De interactie tussen de twee personages is
op een uiterst boeiende manier vormgegeven, inclusief prettige
dialogen en een enigszins ongemakkelijke ondertoon. Het sterke
script wordt bijgestaan door tekeningen die wat meer dan gebruikelijk
naar manga neigen en zo een warm resultaat bewerkstelligen.
Beste nummer van de serie, verdient vijf sterren. tekst
brian wood tekeningen becky cloonan
carnet de
voyage (top shelf)
Thompson reisde twee maanden lang door Frankrijk, Marokko
en Barcelona, deels ter promotie van zijn werk en deels omdat
hij aan een vakantie toe was. Gedurende die korte periode
heeft hij zijn ervaringen als strip verwerkt in een reisdagboek,
wat een ongekend persoonlijke kijk geeft op zowel de auteur
als op de plaatsen die hij aandoet. Van allerlei leuke anekdotes
over collega's tot universele thema's als existentiële
angst, geborgenheid en liefde; uiteindelijk vindt hij die
oprechte vertelstem waar hij bekend om is. Soms repetitief,
maar dankzij de altijd prachtige tekeningen, vol sierlijke
motieven en een versimpeld realisme, een lust voor het oog.
Vier sterren is een verdiende score. tekst
& tekeningen craig thompson