ocean #2
(dc)
Inspecteur Nathan Kane onderzoekt een mysterieuze vondst op
Europa, een oceaanwereld bij Jupiter. In dit tweede hoofdstuk
wordt de bemanning op het ruimtestation geïntroduceerd
en ontdekt Kane wat de vondst precies is, maar ondanks de
voorspelbare formule werkt het voortreffelijk. Voor een deel
komt dit door de sterke vertelstijl, met veel cinematografische
scènes, aangevuld door scherpe dialogen en een boeiende
wetenschappelijke basis voor de plot. Voor een ander deel
komt het door de tekeningen, die erg geschikt zijn voor de
grote panorama's, terwijl ook de personages en vooral de gezichten
open en herkenbaar blijven. Een score van vier sterren is
terecht. tekst
warren ellis tekeningen chris sprouse
gotham central
#25 (dc)
Een losstaand deel waarin de nasleep van de recente crossover
zichtbaar wordt. De politie van Gotham breekt met Batman,
omdat hij verantwoordelijk wordt gehouden voor een bloedbad
onder de agenten. Iedereen reageert hier zo op zijn of haar
eigen manier op, al wordt snel duidelijk dat de emoties het
winnen van de rationele argumenten. Dit wordt onderstreept
in een pakkend gesprek tussen Batman en de hoofdcommissaris.
Verder is het een vrij rustig nummer, een moment van bezinning
en dat is een welkome afwisseling. Het tekenwerk past bij
de kalme sfeer: de nadruk ligt op pratende personages en toch
is alles visueel aantrekkelijk. Net geen vijf, wel degelijk
vier sterren. tekst
greg rucka tekeningen michael lark
100 bullets
#55 (dc)
Deze verhaallijn kabbelt door, soms op een zo laag tempo dat
het vervelend wordt. Na een matig begin, waarbij de cliffhanger
van het vorige deel wel heel gemakkelijk wordt omzeild, wordt
het zeker interessanter, maar dat gebeurt in het bijzonder
in de scènes die niet over hoofdpersonage Wylie Times
gaan. De machtsspelletjes van Graves en Shepherd zijn vele
malen intrigerender dan de overbekende stoere praat en vlotte
vuurgevechten die elders in het verhaal opduiken. Aan het
tekenwerk ligt het niet, want dat is duister, gestileerd en
vol dramatische impact als altijd, aangevuld door eenvoudige
doch sfeervolle kleuren. Hoger dan een score van drie sterren
ga ik al met al niet. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
love as a
foreign language #1 (oni)
In de eerste van een reeks graphic novels maken we kennis
met Joel. Hij werkt als een docent in Korea, waar hij het
niet naar zijn zin heeft en het liefst eerder weer naar huis
gaat. Hoewel de reden dat hij gaat twijfelen zich pas aan
het eind van dit deel aandient, is het scenario tot die tijd
zeker niet saai: aan de hand van een verteltempo dat duidelijk
heeft geleend bij manga comics wordt een helder beeld geschetst
van Joels karakter, zijn situatie, zijn collega's en zijn
omgeving. De ruimte tussen de soms vrij spaarzame dialogen
wordt gevuld door tekeningen die nóg meer door manga
zijn beïnvloed. Het resultaat leest fris en lekker weg,
zodat ik op drie sterren uitkom. tekst
j torres tekeningen eric kim