kabuki #3
(marvel)
Opnieuw een nummer met twee gezichten. Enerzijds is het sprookjesverhaal
heerlijk mooi vormgegeven en is elke pagina een lust voor
het oog, anderzijds gebeurt door deze aanpak opnieuw vrijwel
niets. Pas de laatste pagina levert wat spanning op. Los van
de vorm is het dus een inhoudelijk leeg verhaal, dat niet
of nauwelijks kan overtuigen en steeds meer doet denken aan
hobbyisme. Zoals gezegd, is het tekenwerk fantastisch. Van
de potloodtekeningen tot de geschilderde fragmenten, van de
korte fotocollages tot het gebruik van een cartooneske stijl
voor het sprookje; het vormt een mooi geheel. Vanwege het
gebrek aan inhoud kom ik toch uit op een oordeel van twee
sterren. tekst
& tekeningen david mack
supreme power
#14 (marvel)
Nu de verschillende hoofdrolspelers eindelijk bij elkaar zijn
gekomen, krijgt de serie ietsje meer gezicht. Weliswaar bestaat
op de achtergrond nog altijd een storende voorliefde voor
langere monologen vol expositie, de essentie van de plot is
ditmaal zo dynamisch, dat de betrokken personages prima tegen
elkaar worden uitgespeeld. Het verschil in tempo benadrukt
echter opnieuw, dat de dialogen beter in balans kunnen en
moeten zijn. Een balloon met twaalf regels tekst werkt domweg
niet. Het tekenwerk is acceptabel, al blijkt hier snel dat
de enigszins statische stijl niet heel geschikt is voor de
snelle actie. Gelukkig wordt dat gecompenseerd door de warme
kleuren. Drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
legion of
super-heroes #1 (dc)
Een herstart in praktisch ieder opzicht, van de nieuwe makers
tot de nieuwe continuïteit. Hoewel het beginnen met een
schone lei zeker nieuwe lezers zal aantrekken en een scala
aan nieuwe mogelijkheden betekent, is het toch een klein beetje
een zwaktebod. Het gevolg is immers een verhaal met een sterk
inleidend karakter, een cast met het verplichte groentje aan
wie alles moet worden uitgelegd en, ook erg storend, meer
nadruk op de jonge leeftijd van de helden, zodat ruimte ontstaat
voor clichématige soapontwikkelingen. De tekeningen
zijn ijzersterk, vol dynamiek en in een bijna ouderwets vloeiende
stijl, maar de minpunten zijn toch nog te groot, vandaar twee
sterren. tekst
mark waid tekeningen barry kitson
savage dragon
#119 (image)
Dragon en zijn collega's openen de frontale aanval op een
groep schurken, met als uiteindelijke doel het ontmaskeren
van de vijand die het uiterlijk van president Bush heeft aangenomen.
Op zich is het politieke statement in deze comic al onzinnig.
Dat bovendien twee volle nummers lang wordt toegewerkt naar
een pagina waarop de president door Dragon knock-out wordt
geslagen, getuigt echter van weinig smaak en onderstreept
dat de serie de afgelopen jaren een goede rode draad mist.
Ook het vulverhaal is volstrekte onzin. Het tekenwerk valt
mee: op het gebrek aan achtergronden na, is de strakke stijl
goed voor dynamische shots en een lekker ritme. Toch is één
ster genoeg. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #141
(image)
Nyx is in de hel op zoek naar jeugdvriendin Thea. In de tussentijd
krijgt ze de nodige uitleg van de Redeemer, wat een lading
matige monologen tot gevolg heeft, zonder dat daadwerkelijk
iets gebeurt. Daarbij is de oplossing voor het emotionele
conflict bijzonder voorspelbaar. Dit verhaal had ook in vijf
pagina's verteld kunnen worden. Misschien was overslaan een
betere keuze geweest, want wat betreft de tekeningen bestaat
evenmin reden tot uitbundig juichen. Weliswaar past de stijl
bij het verhaal, maar het is te eentonig, te donker en te
krasserig om te kunnen overtuigen. Hopelijk gaat het weer
snel de goede kant op met de serie, want nul sterren is nu
de enig juiste score. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
nat jones
concrete:
the human dilemma #1 (dark horse)
Na lang wachten is het eindelijk tijd voor een nieuwe miniserie
over de man met een lichaam van beton. Spijtig genoeg is het
deze keer in zwart-wit, al moet gezegd, dat de sfeervolle
grijstinten passen bij zowel de tekenstijl als het filosofische
karakter van het verhaal. Concrete wordt gevraagd voor een
campagne tegen explosieve bevolkingsgroei. Aan de ene kant
steunt hij het idee, aan de andere kant verafschuwt hij de
voorgestelde actiepunten. Het gevolg is een ingetogen script
vol boeiende punten, interessante subplots en veel diepgang.
De tekeningen passen daarbij: een vrij realistische stijl,
kalme composities en een slimme lay-out. Al met al zeker vier
sterren. tekst
& tekeningen paul chadwick