seven soldiers:
shining knight #1 (dc)
Het eerste nummer van de eerste Seven Soldiers miniserie begint
verrassend oppervlakkig. Strikt genomen, kan het worden omschreven
als standaard, al wordt dat voor een groot deel gecompenseerd
door de vlotte schrijfstijl. Pas wanneer de Shining Knight
uit zijn eigen realiteit wordt gehaald en belandt in het Los
Angeles van nu, wordt het potentieel van de miniserie zichtbaar.
Dit eerste deel blijft daardoor helaas wel veel te inleidend.
De tekeningen zijn in orde. Soms met een realistische stijl,
soms net wat krasserig, doch wel altijd geschikt voor de thematiek
van het nummer. Al met al zeker geen daverende start, vandaar
dat ik niet hoger ga dan een score van twee sterren. tekst
grant morrison tekeningen simone bianchi
gotham central
#29 (dc)
Rechercheurs Montoya en Allen onderzoeken een zaak waarbij
het spoor leidt naar Doctor Alchemy. Ze vertrekken naar Keystone,
waar ze de schurk in de gevangenis opzoeken. Hoewel het hoofdverhaal
intrigerend is, zijn het de vele details die dit nummer de
moeite waard maken. Van de ontmoeting met Chyre en Morillo
(de personages uit de serie Flash) tot het privé-leven
van Montoya, het geeft een zeer realistisch kader voor de
serie, waarbij tempo en schrijfstijl ook nog eens goed en
van hoog niveau zijn. De tekeningen behalen eveneens dat niveau,
want in een verhaal over gewone mensen staat het herkenbaar
realisme toch altijd voorop. Bijna vijf, uiteindelijk toch
vier sterren. tekst
greg rucka tekeningen stefano gaudiano
concrete:
the human dilemma #3 (dark horse)
Halverwege de miniserie blijkt hoe vakkundig de vele subplots
zijn opgezet. De manier waarop Concrete zich intussen inzet
voor het promoten van kinderloos partnerschap vormt uiteraard
de rode draad, maar ook bijpersonages als Larry Munro, die
op het punt van trouwen staat, krijgen ruim voldoende aandacht
en dat allemaal op een heldere, interessante manier. Het knappe
is, dat alle verhaalstrengen thematisch aan elkaar raken.
Zelfs de stukken tekst aan het eind van elk nummer voegen
duidelijk iets toe. Over het tekenwerk niets dan lof, want
de duidelijke lijnen en de grijstinten laten de herkenbare
wereld van Concrete tot leven komen. Al met al geef ik een
score van vier sterren. tekst
& tekeningen paul chadwick
street angel
#5 (slave labor)
Mijn eerste nummer van de veelgeprezen serie is de gewelddadige
climax van een groter verhaal. Dat betekent, dat na een enigszins
kalme openingsscène het tempo omhoog gaat, dialogen
zo goed als verdwijnen en alles in het teken staat van ronduit
brute actie. Het subplot over de oude superheld Afrodisiac
is hierdoor het interessantst en dat zegt genoeg. Toch geeft
dit nummer wel een beeld van wat allemaal mogelijk is, zeker
op het vlak van het tekenwerk. De gehanteerde stijl is namelijk
bijzonder consistent, zwierig en met oog voor mooie composities,
hier en daar met zichtbare invloeden van onder meer Paul Pope
en David Lapham. Voor drie sterren is dit te weinig, vandaar
twee. tekst
jim rugg tekeningen brian maruca