runaways
#2 (marvel)
Dit tweede nummer van de nieuwe reeks is al min of meer een
tussennummer. Door een laag tempo en het telkens uitstellen
van bepaalde conclusies, wordt toegewerkt naar de confrontatie
tussen de Runaways en het team tieners dat hen een halt wil
toeroepen. Bovendien is dat nieuwe team redelijk geforceerd
bij elkaar geraapt en is het idee van een anonieme man achter
de schermen veel te clichématig. Gelukkig zijn de karaktermomenten
als vanouds sterk. De personages gaan op een goede en leuke
manier met elkaar om, zodat het vlot wegleest. Dat wordt ook
nog onderstreept door het frisse tekenwerk, met een dynamische
stijl en overwegend warme pastelkleuren. Twee sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
daredevil
#71 (marvel)
In de laatste verhaallijn van de huidige makers wordt stilgestaan
bij de impact die recente keuzes van Daredevil hebben gehad
op gewone burgers. Hoewel het idee van een praatgroep voor
de hand ligt en door die structuur de weg wordt vrijgemaakt
voor veel dialoog, waarvan een deel herhaling is van oude
teksten, is de uitwerking interessant. Daredevil is de laatste
jaren realistisch neergezet en nu wordt dat realisme voltooid,
omdat ook de omgeving in acht wordt genomen. Het is een ideale
afronding. Het tekenwerk is iets lichter dan gebruikelijk.
De stijl is minder krasserig, de gezichten zijn open en de
kleur is helder. Het werkt vooralsnog voortreffelijk, vandaar
dat ik vier sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
seven soldiers:
the manhattan guardian #1 (dc)
De tweede Seven Soldiers miniserie gaat veel voortvarender
van start dan de eerste. Zo is het idee van een krant die
meehelpt aan het bestrijden van de misdaad bijzonder boeiend
en hoewel dat verre van realistisch is, wordt het gebruikt
als basis voor een verhaal dat wellicht daarom wel werkt.
Zowel de actie als de karakters krijgen voldoende aandacht,
de dialogen zijn stevig en de cliffhanger is zo heerlijk absurd,
dat het plaatje van deze serie compleet is. De tekenstijl
is wat minder cartoonesk dan ik van deze tekenaar gewend ben,
maar een bezwaar is dat niet. Het past nu beter bij het welhaast
futuristische sfeertje van het verhaal. Al met al verdient
het drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen cameron stewart
100 bullets
#59 (dc)
Het losstaande nummer van vorige maand blijkt dus toch niet
zo losstaand: de gebeurtenissen van toen hebben een directe
impact op het verhaal in dit deel, waarin Loop en Lono hun
plannen voor de Minutemen en voor de Trust onthullen. Uiteraard
gebeurt dat ook nu met op de achtergrond een subplot dat verder
vrijwel losstaat van het centrale conflict, waardoor het script
een fijn ritme krijgt en het gevoel van crime noir wordt versterkt.
De tekeningen, geholpen door de zwoele inkleuring in grote
vlakken, blijven erg strak, met de nadruk op interessante
composities, heerlijk overdreven perspectief en grote schaduwpartijen.
Vijf sterren is te veel, vier sterren is zeker verdiend. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
pigtale #2
(image)
Het verhaal over Boston Booth, die graag privé-detective
wil worden, raakt ondergesneeuwd door de komst van een pratend
varkentje. Dit varken wordt achtervolgd door een ander pratend
dier en het laboratorium is onderdeel van een wetenschappelijk
experiment. Als gevolg van deze grondige verschuiving van
thematiek verdwijnt het alledaagse wat het eerste nummer juist
zo leuk maakte. Daarvoor in de plaats komt een absurdistisch
idee, dat redelijk wordt uitgewerkt, maar in feite de toon
van de serie verandert. Aan het tekenwerk ligt het zeker niet,
want dat blijft overtuigen met een vloeiende animatiestijl,
heldere grijstinten en gevoel voor vaart. Twee sterren is
voldoende. tekst
& tekeningen ovi nedelcu
spawn #144
(image)
Spawn, Nyx, Mammon, de Redeemer; de cast van deze serie is
de laatste maanden flink gegroeid. Net op het moment dat het
trekken van belangrijke conclusies onvermijdelijk lijkt, grijpen
de makers echter in met een grondige deus ex machina. Want
wat is het idee? Mammon zorgt, dat Al Simmons al zijn herinneringen
aan zijn oude leven verliest, zodat hij liftend op zoek gaat
naar een nieuw bestaan. Dat is dus een verandering van status-quo
zónder bevredigende ontknoping van de huidige rode
draad en dat is een zwaktebod. Het tekenwerk komt haastig
over. Weinig achtergrond, veel lege spreads, veel zwart en
lang niet altijd consistent. Jammer, vandaar slechts één
ster. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
shaolin cowboy
#2 (burlyman)
King Crab en zijn leger huurlingen hebben het gemunt op de
Shaolin Cowboy. De oorsprong van het conflict wordt uiteengezet
in een grappige flashback, die in overeenstemming is met het
absurde concept van de serie, waarbij de pratende dieren net
zo vanzelfsprekend zijn als de bizarre gebeurtenissen. Net
als vorige keer is daarbij nogal weinig ruimte voor diepgang
en moet de humor komen van overdreven dialogen en, natuurlijk,
het gedetailleerde tekenwerk. De haast Europese tekenstijl
is uiterst geschikt voor de panorama's, visuele grapjes en
alle uitzinnige composities, al blijft het raar dat de Cowboy
op de covers kaal is en in het binnenwerk (gekleurd) haar
heeft. Vier sterren. tekst
& tekeningen geof darrow