astonishing
x-men #10 (marvel)
Het lijkt of Whedon de klachten over het vorige nummer heeft
gehoord, want het tempo gaat flink omhoog. Dat maakt het verhaal
over de op hol geslagen Danger Room, die zich tegen de X-Men
heeft gekeerd, meteen spannender. Omdat het scenario bestaat
uit een gevecht en de aanloop naar een tweede gevecht is van
echte diepgang nauwelijks sprake, maar dat is geen probleem,
omdat de vertelstructuur de aandacht van begin tot eind kan
vasthouden. De dialogen, de opbouw van het drama, de goede
subplots; dit is dus een echte superheldencomic. Het doorgaans
ietwat statische tekenwerk overtuigt ook met de actiescènes,
wat een compliment waard is. Vier sterren, dus. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
ultimate
spider-man #77 (marvel)
Harry Osborn is veranderd in een soort Hobgoblin. Hoewel SHIELD
wil ingrijpen, ziet Spider-Man dat een vlugge dood precies
is wat Harry wil, vandaar dat hij hem tegen zichzelf in bescherming
neemt. Zeker, het eind van deze verhaallijn is enigszins gemakkelijk
en misschien zelfs te kort door de bocht. Niettemin zit het
technisch degelijk in elkaar en zijn de gevolgen voor Peter
Parker en Mary Jane bijzonder boeiend. De status-quo is niet
heilig: dat is altijd prettig in een comic. De tekeningen
zijn weer ruim in orde, al betekent een nummer met veel actie
automatisch dat de aandacht voor details en achtergronden
wat minder wordt. Dynamisch is het echter wel. Geen vier,
wel drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
desolation
jones #1 (dc)
Nieuwe serie, twee makers van naam, kortom, verplichte kost.
Hoofdrolspeler Jones is een overlevende van een geheim Brits
experiment. Hij runt zijn eigen detectivebureau in Los Angeles
en heeft de bizarre zaken tot zijn specialiteit gemaakt, zoals
de speurtocht naar Nazi-porno in dit eerste verhaal. Van het
onsympathieke hoofdpersonage tot de vaak shockerend bedoelde
concepten, van de spitsvondige dialogen tot het zeer prettige
vertelritme; in alles lijkt dit misschien wat veel op het
gebruikelijke werk van Ellis. Het tekenwerk geeft de meerwaarde,
want de gedetailleerde composities, de boeiende lay-outs en
de fletse kleuren maken het bijzonder. Al met al geef ik drie
sterren. tekst
warren ellis tekeningen j h williams iii
gotham central
#31 (dc)
De verhaallijn over Doctor Alchemy komt tot een eind op een
manier die zich het best laat omschrijven als afgeraffeld.
Een redelijk kort gastoptreden van Batman, een zijspoor voor
Alchemy en dan een plotseling opduiken van het in een monster
veranderde slachtoffer van Alchemy, wat leidt tot een enigszins
geforceerd dramatische finale. En intussen bevat ook dit script
weer een paar storende punten die kenmerkend zijn voor het
werk van Rucka: rechercheur Montoya tuigt Alchemy af en krijgt
daarvoor tot twee keer toe complimenten van de collega's.
Daarentegen is het rauwe tekenwerk dik in orde. Soms wat leeg,
soms wat vreemde kleuren, wel altijd raak. Twee sterren is
voldoende. tekst
greg rucka tekeningen stefano gaudiano
f-stop (oni)
Nick Stoppard is een fotograaf zonder uitzicht op een echte
carrière. Een ontmoeting met model Chantel is echter
het beginpunt van een avontuur dat hem lanceert als succesfotograaf.
Zijn aparte stijl (zijn gebrek aan kwaliteit) maakt hem een
beroemdheid en natuurlijk brengt dat intriges binnen modehuis
Gauche met zich mee. De ingrediënten zijn clichématig,
de personages en de conflicten gaan niet erg diep, maar het
leest vlot weg en de humor houdt de dialogen scherp. Zelfs
het gemakkelijke eind is verteerbaar. De tekeningen zijn extreem
gestileerd. Altijd hoekig, strak en cartoonesk, met andere
woorden, precies goed voor de sfeer van het verhaal. Drie
sterren. tekst
antony johnston tekeningen matthew loux