ultimate
spider-man #79 (marvel)
Nieuwe verhaallijn, waarin de afwezigheid van de Kingpin wordt
aangegrepen voor een aantal ingrijpende veranderingen in de
onderwereld. Uiteraard zijn al deze veranderingen van een
dusdanige schaal, dat het Spider-Man opvalt. Hij wil ingrijpen
en wordt daarbij aangevallen door een nieuwe held. Hoewel
het concept niet nieuw is en de introductie van een nieuwe
held niet geweldig is, blijft het nummer netjes in balans
door de aandacht voor het privé-leven van Peter Parker.
Hoe hij omgaat met het verbreken van de relatie met Mary Jane
levert vrij veel diepgang op. Het tekenwerk is ditmaal ietwat
wisselend. Soms weinig achtergronden, gelukkig wel altijd
zeer dynamisch. Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
ocean #6
(dc)
Na vele weken vertraging is het laatste deel van deze miniserie
een feit. En zoals verwacht, is de ontknoping een enorme anticlimax,
want dit extra dikke deel bestaat in feite uit weinig meer
dan een ontsnappingsscène, waarbij de hoofdrolspelers
willen ontkomen aan de grote gevaren op het ruimtestation.
Het probleem daarbij is dat het tekenwerk lang niet altijd
alles even goed in beeld brengt. Hierdoor is op essentiële
punten niet helder wat precies waar gebeurt en waarom. Een
script met weinig uitleg verdient het werk van een tekenaar
die zijn of haar werk kan laten spreken. Daarvan is hier geen
sprake. Al met al kom ik helaas niet hoger uit dan een score
van één ster. tekst
warren ellis tekeningen chris sprouse
gotham central
#33 (dc)
De nieuwe verhaallijn mag dan een redelijk clichématig
uitgangspunt hebben, de uitwerking is sterk. Na de dood van
een jongen in het kostuum van Robin moet de Gotham Police
de zaak onderzoeken en al is nog zo duidelijk, dat dit niet
de echte Robin is, toch moet dat het beginpunt voor de agenten
zijn. Het onderzoek zelf, de invloed van de media, het gastoptreden
van Batman; alles voelt heel natuurlijk aan en wordt voortreffelijk
geschreven, zodat het eind nieuwsgierig maakt naar het vervolg.
Ook het tekenwerk draagt bij aan de broeierige sfeer, met
een realistische stijl, kalme composities en ingetogen inkleuring.
Vijf sterren is te veel, vandaar dat ik uitkom op vier sterren. tekst
greg rucka & ed brubaker tekeningen kano
y: the last
man #35 (dc)
Het slot van de huidige verhaallijn kent zoals vaker enkele
goede en enkele minder goede kanten. Het goede komt voort
uit de actie op zee, waardoor alles een urgentie krijgt die
de serie nodig had en waardoor alle personages eindelijk echt
moeten handelen. Het minder goede komt voort uit, jawel, hoe
kan het anders, Yoricks koppigheid. Deze keer levert dat niets
op, waardoor de scènes over hem het meest lijken op
pure vulling. En de toevoeging van een nieuw personage aan
de cast, in het bijzonder iemand die het gesprek over seksualiteit
kan aanzwengelen, is ronduit storend. De tekeningen zijn echter
prima. Helder, redelijk strak en stabiel, goed voor drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen goran sudzuka
strange girl
#2 (image)
Beth moet haar eigen boontjes doppen in een postapocalyptische
wereld. Ze heeft inmiddels meer dan genoeg van haar demonische
baas en slaat op de vlucht, waarbij ze gezelschap krijgt van
de bijdehante Bloato. De rest van het nummer is dus niet meer
dan een achtervolgingsscène. Eentje waarbij te veel
wordt gepraat, waarbij de humor van Bloato vervelend is en
waarbij te weinig gebeurt voor een interessant nummer. Wat
ook zeker niet helpt, is het soms rommelige tekenwerk. Bepaalde
pagina's zijn zo overheersend ingekleurd, dat niet duidelijk
is wat precies gebeurt. Dat is spijtig, want los van de rommelige
composities is de tekenstijl zelf soms heerlijk strak. Eén
ster, uiteindelijk. tekst
rick remender tekeningen eric nguyen