runaways
#6 (marvel)
Het einde van de eerste verhaallijn vereist uitleg, uitleg
en nog eens wat uitleg in een te lange flashback. Meteen in
het begin moet de gevaarlijke robot Ultron namelijk aan zijn
'zoon' Victor Mancha uitleggen hoe het zover heeft kunnen
komen. En omdat het verhaal de laatste maanden in het teken
stond van misleiding en vreemde wendingen kost een gedegen
uitleg nu veel tijd. Dat is jammer, want de verdere afronding
is zeker interessant, ook wat betreft het andere team helden
en hun geheime man achter de schermen. De tekeningen zijn
altijd al de stabiele factor. Ook hier werkt de combinatie
van fijn lijnwerk en zachte pasteltinten weer meer dan prima.
Twee sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
fantastic
four #529 (marvel)
Reed Richards wordt niet alleen verdácht van sabotage
van de missie die het ongeluk moet herhalen waardoor de Fantastic
Four hun krachten kregen, hij ís ook daadwerkelijk
de saboteur. Dat is gelukkig niet meteen de verrassing van
het verhaal; het gaat om zijn motivatie. Het duurt even voor
duidelijk wordt wat dat is, vandaar dat de spanning kan worden
opgevoerd. Dat dit hier ten koste gaat van de subplots is
geen ramp, want het idee van een kindermeisje is meer dan
uitgekauwd. Over de tekeningen geen klachten; die kunnen altijd
terugvallen op de vloeiende lijnen, de heldere gezichten en
de uitnodigende lay-out. Al met al kom ik met gemak uit op
een score van drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen mike mckone
astro city:
the dark age #2 (dc)
De verhaallijn over de duistere periode in het verleden van
Astro City gaat door waar het was gebleven. Na een plichtmatige
openingsscène met veel plichtmatige expositie door
een plichtmatige nieuwslezer richt het script zich op de twee
broers Williams, die de veranderende wereld van de superhelden
van zeer dichtbij meemaken en vanuit een ander, uniek perspectief
reageren. Daarbij zijn het de contrasten die voor spanning
zorgen, want de personages zelf zijn aan de eenvoudige kant.
Het tekenwerk blijft van een hoog niveau. Soms lijkt de stijl
losser, dan opeens weer fotorealistisch. De sfeer is echter
de verbindende factor, vandaar dat het een score van drie
sterren verdient. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
the losers
#26 (dc)
De nieuwe verhaallijn begint voor de verandering eens rustig.
Daarna gaat het tempo uiteraard snel omhoog, want de Losers
komen in actie en gaan op zoek naar Max en zijn kernwapens.
Het blijkt een afleidingsmanoeuvre, want Max is zelf elders
en hij heeft al zijn doortrapte plannen allang in beweging
gezet. De clou van dit langlopende subplot is weliswaar iets
minder dramatisch dan was verwacht, het biedt wel degelijk
veel mogelijkheden voor het verdere verloop van deze serie.
Origineel is het ook zeker. De tekeningen zijn in handen van
een gasttekenaar die stabiel en strak tekent. Helaas mist
zijn werk hierdoor ook aan dynamiek zodra de actie begint.
Lang verhaal kort, drie sterren. tekst
andy diggle tekeningen colin wilson
courtney
crumrin tales #1 (oni)
De nieuwe reeks specials over mensen uit de wereld van Courtney
Crumrin begint met een simpel verhaal over oom Aloysius. De
romantische spanning tussen hem en de dochter van advocaat
Crisp is geforceerd, de geheimen die hij ontdekt over de magische
praktijken van Crisp zijn erg voorspelbaar en het centrale
punt van het verhaal is in feite geen echt conflict. Het gevolg
is een avonturenverhaal dat nergens spannend wil worden en
veel langer duurt dan noodzakelijk is. De tekeningen zijn
van een beduidend hoger niveau. Hoewel de stijl minder zwierig
is dan normaal, scoren de elegante composities en herkenbare
personages een voldoende. Geen drie, wel twee sterren. tekst
& tekeningen ted naifeh