young avengers
#6 (marvel)
Met de finale van de eerste verhaallijn komt ook een eind
aan de introductie van het team jonge Avengers. Dat gebeurt
op een bijzondere manier, omdat de samenstelling van het team
verandert. Dat de leden daarnaast tevens van naam en van kostuum
veranderen, is minder belangrijk, doch passend binnen de thematiek
die tot nu toe is gehanteerd. Tot zover is dit dus een prettige
kennismaking geweest, met allerlei leuke personages, vlotte
dialogen en veel spanning. Het tekenwerk vult dat aan, want
de gedetailleerde stijl is geschikt voor zowel donkere als
lichte scènes en zowel pratende personages als brute
gevechten. Vier sterren is in dit geval gemakkelijk haalbaar. tekst
allan heinberg tekeningen jim cheung
runaways
#7 (marvel)
Een nieuwe verhaallijn, ditmaal met Karolina als middelpunt.
Helaas duurt het even voor helder is waar het nu over gaat,
wat opnieuw wordt veroorzaakt door een opvallende dosis decompressie
in het script. Zo begint dit deel met een gevecht tegen Swarm;
tien pagina's waarin weinig van enige relevantie gebeurt.
Pas de laatste scène van het nummer brengt het werkelijke
conflict en deze vertelstructuur is spijtig. Voor het overige
blijft vooral de interactie tussen de teamleden gelukkig fris.
Wat betreft het werk van de gasttekenaar kom ik op een onvoldoende
uit. Hoewel de mangastijl wel leuk blijft, is het te anders
en komt het net niet goed genoeg over. Twee sterren, dus. tekst
brian k vaughan tekeningen takeshi miyazawa
astonishing
x-men #12 (marvel)
Het gevecht tegen de tot leven gekomen Danger Room wordt op
een lekker spectaculaire wijze afgerond, waarbij het team
eindelijk eens goed in actie kan komen. Uiteraard zijn de
gevolgen veel interessanter. Los van een enkel subplot waarop
later ongetwijfeld wordt teruggekomen, ontstaat namelijk een
vertrouwensbreuk tussen het team en Charles Xavier. De manier
waarop, die is helaas nogal geforceerd. De uitwerking daarentegen,
die is sterk en met gevoel voor drama. De tekeningen zijn
als altijd van hoog niveau. Het blijft knap hoe met deze realistische
stijl toch zulke krachtige composites worden neergezet. Alleen
de inkleuring is net te rood. Vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
powers #12
(marvel)
In dit extra dikke jubileumnummer gaat het weliswaar over
de afronding van de verhaallijn, de meeste aandacht gaat uit
naar een flashback over Deena Pilgrim. Deze flashback mag
relevant zijn voor het verloop van het avontuur, het voelt
een beetje geforceerd. Daarbij is het allemaal redelijk uitgesmeerd
en pakt deze vorm van decompressie niet altijd goed uit. Aan
de andere kant biedt de finale een dialoog die de essentie
van Deena's dilemma blootlegt en dat is erg knap gedaan. Geen
klachten over het tekenwerk, want dat is als vanouds, vol
dikke lijnen, gestileerde personages en effectieve composities.
Omdat twee sterren te weinig is, geef ik uiteindelijk toch
drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
supreme power
#18 (marvel)
Voorlopig even het laatste nummer van de reeks, die ruimte
maakt voor een paar extreem overbodige miniseries. In plaats
van een mooie afronding of een spannend conflict biedt dit
deel echter vooral enkele doorkijkjes naar subplots die komen
gaan. Dit veroorzaakt een vervelend fragmentarische vertelstijl,
die bovendien vaak terugvalt op het gebruik van televisieverslaggevers
die keurig uitleggen waar het over gaat en wat is gebeurd.
Pas tegen het eind worden de teksten een beetje scherper en
gebeurt iets van belang. Tot die tijd is het een kwestie van
doorbijten. De tekeningen zijn wederom realistisch, elegant
en voorzien van een inkleuring die daarop aansluit. Al met
al twee sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
astro city:
the dark age #3 (dc)
De zwarte pagina uit de geschiedenis van Astro City wordt
meer diepgang gegeven. Dit gebeurt alleen wel door middel
van veel verteltechnische trucs die getuigen van gemakzucht:
nieuwslezers, krantenkoppen en herinneringen die veel uitgebreider
zijn dan iemand die onder normale omstandigheden een verhaal
vertelt. Ja, het geeft de geschiedenis meer kleur. Ja, het
past in de thematiek van deze serie. En nee, het levert geen
vlotte comic op, temeer omdat de twee hoofdpersonages pas
in de laatste scène echt aan de beurt komen. Aan het
tekenwerk ligt het niet. Dat is ouderwets, helder, herkenbaar
en precies goed voor wat het verhaal wil. Twee sterren is
het maximum. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
ex machina
#14 (dc)
Het verhaal over burgemeester Hundred die zijn plicht als
jurylid vervult, loopt met een pittige sisser af. Door de
uitwerking blijkt namelijk, dat hier sprake is van een overgangsverhaal.
Vroeger zou dit een tussennummer zijn geweest; dat het nu
twee delen zijn geworden, ligt voornamelijk aan de oprekking
in de vertelstijl. Niettemin bevat de plot een paar erg interessante
punten over de omvang van Hundreds krachten. In die zin zijn
deze twee delen zeker geen verspilde moeite geweest. Over
de tekeningen kan hooguit worden gezegd, dat ze wat flets
zijn ingekleurd. Voor het overige is het sterk, realistisch
en stijlvast als altijd. Ik kom uit op een eindscore van drie
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
the losers
#27 (dc)
Nu bekend is, dat de serie binnen een halfjaar gaat stoppen,
is de omvang van het huidige verhaal buitengewoon ironisch.
Tussen de regels door moet immers nog zo veel worden uitgewerkt
en moeten nog zo veel losse eindjes aan elkaar worden geknoopt,
dat de afronding van de reeks bijna wel gehaast moet worden.
Voorlopig zijn de plannen van de mysterieuze Max echter voer
voor aardige ontwikkelingen, ouderwetse actie en personages
die het best uit de verf komen wanneer ze onder hoge spanning
staan. Een leuk nummer, dat slechts heel af en toe hinder
ondervindt van de houterige tekenstijl. Sommige pagina's missen
domweg aan diepte. Zonde. Geen drie, wel twee sterren. tekst
andy diggle tekeningen colin wilson