powers #13
(marvel)
Een man sterft tijdens een gevecht tussen twee mensen met
superkrachten. Christian Walker en Deena Pilgrim onderzoeken
de zaak en ontdekken dat het slachtoffer zo zijn eigen geheimen
had. Het verhaal is kalm opgebouwd, met een traag begin, de
gebruikelijke verhoorscène en tussendoor een komiek
die de stukjes thematisch aan elkaar praat. Dit heeft tot
gevolg dat in beginsel niet veel gebeurt in dit eerste hoofdstuk
van de nieuwe verhaallijn. De plot is echter boeiend genoeg,
dus dat is geen bezwaar. Het tekenwerk is gestileerd en sterk,
al maakt het een foutje met een brunette die wordt aangewezen
als 'the blonde'. Vier sterren is wat te veel, vandaar dat
ik drie sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
gotham central
#36 (dc)
De vertelling over de moorden op jongens in een Robinkostuum
loopt op een verrassende wijze af. De voorgaande delen hebben
namelijk aardig wat hints gegeven wie de dader kan zijn, maar
hier verschijnt de werkelijke dader als donderslag bij heldere
hemel. En dat terwijl een goed detectiveverhaal vaak gebouwd
is op het idee, dat de lezer zelf ook kan ontdekken wie de
dader is. Dit is het enige minpunt aan het nummer, dat verder
sterk in elkaar zit, goede karaktermomenten bevat en heerlijk
scherp is geschreven. Ook het tekenwerk verdient een pluim,
want ondanks de zo minimalistische insteek sluit het goed
aan op de sfeer van het verhaal. Al met al kom ik op drie
sterren. tekst
greg rucka & ed brubaker tekeningen kano
fell #2 (image)
Het losstaande verhaal handelt deze keer over een gestolen
foetus en over voodoorituelen. Omdat deze serie beperkt van
opzet en van omvang is, kan het concept niet volledig bevredigend
worden uitgewerkt en ontdekt Richard Fell iets te snel wie
achter de misdaden zit. Bovendien maakt het script al in dit
tweede nummer te veel uitzonderingen op het systeem van negen
panels per pagina, waardoor het uitgangspunt van compressie
niet lekker uit de verf komt. Het tekenwerk is echter okay.
De geschilderde stijl werkt in de meeste gevallen prima, de
kleuren geven het geheel een spookachtig randje en het ziet
er strak uit. Vanwege het verhaaltechnische minpunt twee sterren. tekst
warren ellis tekeningen ben templesmith
emo boy #3
(slave labor)
Emo Boy wil zelfmoord plegen en hoewel dat een pittig onderwerp
is, wordt het op een erg slimme manier aangepakt. Emo is namelijk
wel zielig, maar de lezer krijgt geen medelijden omdat de
sarcastische ondertoon naar een zwart soort humor neigt. Dat
is eigenlijk de kracht van de gehele serie tot nu toe, die
precies die balans tussen leuk en fout vindt. De korte verhalen
achterin zijn als altijd het grappigst. De tekeningen maken
steeds meer gebruik van de grijstinten, zodat de cartooneske
stijl minimalistisch kan zijn. Toch is het de vraag of dit
allemaal werkt als reguliere serie. De kans is groot dat het
snel gaat vervelen. Een score van twee sterren is voor nu
ruim voldoende. tekst
& tekeningen steve emond