young avengers
#9 (marvel)
Hoewel de nieuwe verhaallijn voortborduurt op gebeurtenissen
uit de vorige delen, is de schokkende onthulling over Hulkling
een stuk beter in balans dan het melodrama van toen. Daarbij
moet wel worden opgemerkt, dat zeer veel van de verrassing
gaandeweg het nummer wegebt, simpelweg omdat alles vrij snel
wijst naar één mogelijke uitkomst. Niettemin
leest het lekker weg, komen de personages goed uit de verf
en is het script in orde. De terugkeer van de vaste tekenaar
draagt daaraan bij. Van de herkenbare gezichten tot de fijne
lijntjes, van de vele details tot de warme en zo realistische
inkleuring; het is meer dan voldoende voor een eindresultaat
van drie sterren. tekst
allan heinberg tekeningen jim cheung
ultimate
x-men #65 (marvel)
De schrijver en tekenaar nemen afscheid met een verhaal dat
veel losse eindjes aan elkaar knoopt. Helaas gebeurt dat op
een uiterst voorspelbare wijze, waarbij enkele wendingen regelrecht
lijken afgekeken van de films over de X-Men. Daarbij is de
ontknoping van het hoofdverhaal geforceerd, met een vervelende
deus ex machina. Beide makers zijn op zich goed, maar voor
deze serie mag een hogere standaard worden verwacht. Want
ook het tekenwerk is net niet bijzonder genoeg, net niet dynamisch
genoeg, net te gewoontjes. Omdat nieuwe schrijver mij wel
wat lijkt, blijf ik de serie de komende maanden toch sparen.
Voor nu geef ik echter niet meer dan één ster. tekst
brian k vaughan tekeningen stuart immonen
daredevil
#79 (marvel)
Met Elektra, Black Widow, Bullseye en Daredevil in de hoofdrol
is dit hoofdstuk van de laatste verhaallijn van deze makers
sterk gericht op actie. Het was al bekend dat het tekenwerk
daar zeker niet het best tot zijn recht komt, omdat de stijl
soms net te houterig is, dus de actiescènes schieten
enigszins tekort en dat is erg spijtig. Daar staat tegenover,
dat het verhaal en dan vooral de ontwikkelingen fascinerend
blijven. Deze hoofdrolspelers worden prima tegen elkaar uitgespeeld,
terwijl de Kingpin op de achtergrond een gemeen spelletje
blijft spelen. Tot nu toe lijkt dit een waardige afronding
van een mooi tijdperk. Vier sterren is wel te veel, vandaar
dat ik nu drie sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
loveless
#2 (dc)
De western over Wes Cutter springt ditmaal van subplot naar
subplot. En dat zonder dat tussen de verschillende scènes
duidelijk wordt wat het onderlinge verband is. Voor een tweede
deel van een kersverse serie is het verhaal dus opvallend
gecompliceerd. Sfeer is belangrijker dan het geven van uitleg.
Daar is helemaal niets mis mee, al zou het voor het begrip
van de personages wel een stuk handiger zijn geweest wanneer
tenminste iets aan duidelijkheid was verschaft. Het tekenwerk
kan niet helpen, want veel van de mannen lijken op elkaar.
Verder is de donkere stijl meer dan geschikt voor een serie
als deze, zeker omdat de zwarte vlakken voor sfeer zorgen.
Al met al drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen marcelo frusin
jack cross
#4 (dc)
De eerste verhaallijn loopt af met een demonstratie, een vuurgevecht
en een onvermijdelijk verraad. Het is precies wat verwacht
mocht worden op basis van de eerdere delen. Toch overheerst
het gevoel dat de finale spannender moet zijn dan wat vooraf
is gegaan. In plaatst daarvan ligt het tempo nu zo hoog, dat
decompressie als verteltechniek doorslaat en een heleboel
pagina's zonder tekst oplevert. Als losse comic is dat minder
geslaagd, misschien werkt het als paperback beter. Voor wat
betreft het tekenwerk blijven de anatomie en dynamiek de zwakke
punten. Oog voor detail en realisme zorgen voor enige compensatie.
Alles bij elkaar kan ik niet hoger gaan dan twee sterren. tekst
warren ellis tekeningen gary erskine
ex machina
#16 (dc)
Het is interessant, dat de ontmoeting tussen burgemeester
Hundred en zijn moeder slechts twee nummers duurt. Het maakt
de vertelling zeer compact, waardoor de personages snel tot
de kern moeten komen. De onthulling over de pa van Mitchell
mag wellicht niet als verrassing komen, het wordt op een goede
manier uitgewerkt en eindigt met een op zich irrelevant doch
treffend voorval. De opmerking over Mitchells seksuele geaardheid
is jammer; dat kan veel subtieler. De tekeningen doen het
opnieuw voortreffelijk. Of het nu gaat om heerlijk donkere
shots of een scène in de warme zon, de realistische
stijl en de sprekende gezichten zijn prachtig. Vier sterren,
dus. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
down #1 (image)
Aan alles is duidelijk dat deze serie typisch Warren Ellis
is. Deanna Ransome wordt na een slecht verlopen missie min
of meer gedwongen tot een missie undercover. Dat is meteen
ook alles wat in dit nummer gebeurt: één helft
vol actie, de andere helft enkel gevuld met als dialogen vermomde
expositie. Niet elk script van deze schrijver is dus een succes,
dat is hiermee wel bewezen. Het tekenwerk is middelmatig.
Het helpt niet, dat twee inkters eraan hebben gewerkt en het
helpt zeker niet, dat de anders zo sterke stijl gehaast lijkt.
Dat zou verklaren waarom voor latere nummers al een nieuwe
tekenaar is aangekondigd. Leuk idee, matige uitwerking en
dus slechts één ster. tekst
warren ellis tekeningen tony harris