daredevil
#81 (marvel)
Het afscheid van het huidige team makers is de climax van
een verhaallijn die een paar jaar geleden is ingezet. Dit
is de ontknoping van de gebeurtenissen rondom het uitlekken
van Matt Murdocks geheime identiteit en hoewel de truc met
een paar alternatieve wendingen niet helemaal origineel meer
is, blijft het trouw aan de basis van wat deze serie is geworden.
Natuurlijk is het meer dan een eind; het is tevens een nieuw
begin en het is aan de volgende makers om daar wat mee te
doen. De tekeningen zijn weer erg sterk, met de nadruk op
een realistische stijl, prettige composities en een indringende
inkleuring. Mooi eind van een tijdperk, dat is zonneklaar.
Zonder meer vier sterren waar. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
ultimate
spider-man #89 (marvel)
Eigenlijk is dit opeens een soort tussennummer, waarin een
nadere blik wordt geworpen op enkele personages. Hoewel dit
wel valt onder uitdieping van de karakters voelt het aan als
een pauze in de vertelling, vooral door de manier waarop de
teksten in de tekeningen zijn verwerkt. De cliffhanger is
aardig, al bestaat zo langzaamaan de indruk dat deze serie
van de ene schurk naar de andere schurk rolt. Als altijd zijn
de dialogen het sterke punt. Peter Parker is en blijft een
perfect rond personage. Het tekenwerk is goed. De flashbacks
kennen een soort schetsstijl die goed uit de verf komt en
de dynamiek aan het eind is dik in orde. Al met al geef ik
hier drie sterren voor. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
savage dragon
#122 (image)
Lang geleden dat hier een nieuw nummer van is verschenen en
eerlijk gezegd, is dat niet eens heel jammer. Inhoudelijk
is de reeks namelijk bijzonder matig geworden. Het script
zit vol overbodige dialogen, droge expositie en vreemde wendingen
die niets meer hebben van het zo grimmige realisme dat de
serie in het begin van haar bestaan had. De personages lijken
karikaturen en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik kijk het
nog drie nummers lang aan, daarna gooi ik de handdoek in de
ring. Ook voor het tekenwerk hoeft het niet. Dat is krasseriger
geworden, valt terug op ouderwetse rastertjes en kan niet
of nauwelijks meer verrassen. Hard maar waar, nul sterren
is het hoogst haalbare. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #152
(image)
Een nieuwe Spawn gaat samen met detectives Sam en Twitch op
zoek naar de oude Spawn. Dit is weer een verhaal dat kant
noch wal raakt, dat veel te veel moet uitleggen in dialogen
die daardoor niet meer realistisch zijn en die decompressie
gebruikt bij het rekken van gebeurtenissen. Het tekenwerk
is ronduit amateuristisch. Hier en daar toont het wat mogelijk
is, maar helaas is op dit moment niet meer haalbaar dan een
donkere en inconsistente rommel. Dynamiek is blijkbaar onbekend
en de anatomie is een punt waar nog veel op kan worden verbeterd.
Ook deze comic kijk ik nog een paar nummers aan. Grote kans
dat ik stop, want dit is goed voor nul sterren. tekst
david hine tekeningen philip tan
fallen angel
#2 (idw)
Tot nu toe kent de herstart bij een andere uitgeverij nogal
wat problemen. Aan de ene kant is extra uitleg voor de nieuwe
lezers onvermijdelijk, aan de andere kant willen de makers
natuurlijk niet terug naar de status-quo van de vorige uitgeverij
en dus wordt een nieuw plotelement bedacht. Het gevolg is
dat sommige ontwikkelingen geforceerd aanvoelen en niet helemaal
passen bij het beeld van bepaalde personages. Toch kan het
de aandacht vasthouden. De tekeningen blijven de grootste
verandering. Het geschilderde werk mist dynamiek, mist gevoel
en mist herkenbaarheid. Op zichzelf is het echter niet verkeerd.
Misschien is het een kwestie van wennen. Voor nu twee sterren. tekst
peter david tekeningen j k woodward
local #3
(oni)
Structureel een interessant nummer over een ooit populaire
popband die uit elkaar is. Stuk voor stuk worden de bandleden
nader bekeken, hoe ze in het leven staan, wat ze nu doen en
wat hun huidige ambities zijn. De structuur is om een interview
met de zanger gebouwd en die insteek pakt goed uit, omdat
het op die manier de melancholie van het verhaal onder woorden
kan brengen. Dat hier inhoudelijk eigenlijk weinig gebeurt,
is daardoor niet relevant en zeker niet storend. De tekeningen
scoren een ruime voldoende. De vloeiende stijl en het goede
gebruik van zwarte vlakken geven een scherp sfeerbeeld van
de omgeving en van de betrokken karakters. Drie sterren, dus. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly
polly and
the pirates #3 (oni)
De kleine Polly wordt voor het karretje van een charmante
piraat gespannen. Haar moeder was immers een beruchte piraat
en dat maakt haar een gewild persoon. Zij wil echter terug
naar de kostschool, waar ze een interessante ontdekking doet.
Het is opvallend dat in dit derde deel van de miniserie een
soort herhaling van zetten waarneembaar is. Of dit een zwaktebod
is of juist een bewuste keuze van de maker moet de komende
paar maanden duidelijk worden. Vast staat, dat het heen en
weer tussen school en piraten ditmaal onnatuurlijk aanvoelt.
Geen klachten over de tekeningen, die zijn cartoonesk, stabiel
en heel toepasselijk als altijd. Geen twee sterren, wel drie. tekst
& tekeningen ted naifeh