kabuki #6
(marvel)
Het verhaal maakt enkele sprongen door de tijd, waardoor de
suggestie van tempo wordt gewekt. Meer dan dat is het echter
niet, want het verteltempo zelf blijft traag en de gebeurtenissen
worden uitsluitend beschreven, nooit getoond. Dat is de stijl
van de serie tot nu toe en hoewel dat vaak ruimte maakt voor
filosofische discussies over intrigerende onderwerpen, geeft
het de comic iets saais. Voorlopig kunnen de thema's de aandacht
vasthouden, daarbij uiteraard gesteund door het geschilderde
tekenwerk, dat het midden houdt tussen collages en experimentele
schetsen. Ondanks de terugkerende composities is het aantrekkelijk
en goed genoeg voor drie sterren. tekst
& tekeningen david mack
astonishing
x-men #13 (marvel)
De nieuwe verhaallijn gaat nogal rustig van start, met aandacht
voor de corruptie van Emma Frost en de privé-levens
van de hoofdpersonages. Het inleidende karakter staat een
goede sfeer echter niet in de weg, want zowel de vertelstijl
als de dialogen zorgen voor een script dat erg vlot wegleest
en diepgang geeft waar dat nodig is. Wel jammer dat het toch
weer Emma is die vervalt in haar oude gewoontes. De tekeningen
zijn van een hoog niveau. Het fotorealisme, gesteund door
de warme kleuren, raakt telkens de juiste snaar en de soms
statische composities geven het geheel juist iets extra's.
Drie sterren is te weinig, vandaar dat ik uitkom op een score
van vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
ultimate
spider-man #90 (marvel)
Terwijl Spider-Man het opneemt tegen de Vulture, ontsnapt
Silver Sable en ontdekt Nick Fury wie achter de schermen aan
de touwtjes trekt. Het eind van de verhaallijn over Silver
Sable lijkt op een ontsporing, daar Sable zelf naar de achtergrond
wordt gedrukt. Niettemin is het als geheel interessant, omdat
de kruisverbanden het Ultimate universum zo rijk maken. Ook
hier zijn de dialogen weer een hoogtepunt, vol humor en een
jeugdig enthousiasme. Het tekenwerk zit ditmaal goed in elkaar.
De scènes zijn redelijk gedetailleerd, de dynamiek
is volop aanwezig en de balans tussen rust en actie komt prima
over. Lang verhaal kort, dit nummer verdient een score van
drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
savage dragon
#123 (image)
Dragon vecht tegen Nuclear Man. Daarmee is eigenlijk alles
gezegd over dit nummer, want nu het tempo hoger ligt, wordt
duidelijk hoe weinig diepte de serie de laatste maanden heeft
gekregen. De superheldenactie is matig en niet zo boeiend,
terwijl de subplots weer vervallen in de oude fout van het
geven van te veel droge expositie. Een schurk die twee pagina's
in zichzelf praat? Dat kan vandaag de dag toch echt niet meer.
Alleen al daarom ga ik deze serie niet veel langer meer volgen.
Het tekenwerk is dynamisch en vrij strak, maar vaak aan de
krasserige kant en beduidend minder zorgvuldig dan het ooit
is geweest. Voor de vorm geef ik nog net één
ster. Meer niet. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #153
(image)
Wanda Fitzgerald en de kinderen duiken eindelijk weer op.
Dat is meteen het enige pluspunt aan dit nummer. Voor de rest
gaat het namelijk weer over de reis naar de onderwereld, waar
twee Spawns het opnemen tegen Mammon en waar de detectives
Sam en Twitch vooral mogen toekijken. Het gevecht is een anticlimax,
de dialogen zijn opvallend doorspekt met clichés en
ook het eind ontkomt niet aan het gevoel dat dit al vele malen
eerder is gedaan. Als altijd zijn de tekeningen rommelig en
inconsistent. Waar een aantal pagina's nog best aardig is,
blijft de rest van bedenkelijk niveau. Dit houd ik niet lang
meer vol. Vanwege Wanda en de kinderen geef ik één
ster. tekst
david hine tekeningen philip tan
polly and
the pirates #3 (oni)
Polly wil een oude schatkaart uit handen houden van een charmante
doch doortrapte piratenprins. Het duurt lang voor haar avontuur
op gang komt, omdat vooral in het begin veel wordt gespeeld
met overbodige dialogen en decompressie. Zodra het tempo erin
zit, verdwijnt dat punt van kritiek en is het tijd voor de
kern van deze miniserie. Niet slecht, al moet worden gezegd
dat het karakter van Polly niet helemaal consequent wordt
neergezet, zeker in vergelijking met de eerdere delen. Voor
wat betreft de tekeningen geen klachten. De karikaturale stijl
is sterk en strak, de grijstinten zijn net even zachter gemaakt
en het resultaat is zeer goed. Al met al drie sterren. tekst
& tekeningen ted naifeh