moon knight
#1 (marvel)
Moon Knight is terug, al blijkt in dit eerste nummer van de
nieuwe serie dat het niet is op de manier die in het begin
wordt gesuggereerd. Het pleit heel erg voor de makers dat
hier niet met een schone lei wordt begonnen en wel degelijk
rekening wordt gehouden met continuïteit, waardoor het
verhaal en het hoofdpersonage meer impact krijgen. Opvallend
genoeg bevat het script geen enkele dialoog, alleen tekstkaders.
Hierdoor ontstaat wel het idee, dat het verhaal beter in evenwicht
is zodra het is gebundeld. Over het tekenwerk niets dan lof;
dat zit vol met details, de dynamiek spat van de pagina's
en de inkleuring sluit prima aan op de grimmige sfeer. Al
met al geef ik vier sterren. tekst
charlie huston tekeningen david finch
young avengers
#11 (marvel)
De portie verwarring die het vorige deel teweegbracht, is
gelukkig functioneel en zeker geen goedkope gimmick. Hulkling
blijkt namelijk de zoon van Captain Marvel en een vrouwelijke
Skrull, althans, dat wordt nu beweerd. Zonder meer een intrigerende
wending, die het conflict op scherp zet en de gastrollen voor
de Avengers heel aannemelijk maakt. De cliffhanger is ietwat
clichématig, de rest van het verhaal zit echter solide
in elkaar en maakt nieuwsgierig naar het vervolg. De tekeningen
zijn wederom stabiel, met oog voor detail, herkenbare gezichten
en heldere poses. Alleen de composities zijn soms wat eentonig:
te vaak zijn het pratende hoofden. Niettemin verdient dit
wel drie sterren. tekst
allan heinberg tekeningen jim cheung
ultimate
x-men #69 (marvel)
De jonge mutant Elliot krijgt een rondleiding door de school
van professor Charles Xavier en dat blijkt een ideaal plotelement
voor een structureel goed verteld verhaal. Hoewel inhoudelijk
nogal weinig gebeurt en de ontwikkelingen tussen de teamgenoten
erg voorspelbaar zijn, leest het lekker weg. Zelfs het eind,
waarin net niet subtiel wordt gesuggereerd wat Elliot allemaal
van plan is, past binnen dit kader. Misschien dat de dialogen
hier en daar ietwat korter kunnen, dat wel. Het tekenwerk
is redelijk tot goed. Het erg gestileerde werk wordt echter
ondermijnd door een inkleuring die meer realisme suggereert
dan aanwezig is en dat is spijtig. Nu is het net te simpel.
Twee sterren. tekst
robert kirkman tekeningen ben oliver
the exterminators
#4 (dc)
In het vierde deel van de eerste verhaallijn komen enkele
subplots langzaam bij elkaar. Deze trage opbouw werpt vruchten
af, want alleen op deze manier krijgen alle betrokken personages
ruim voldoende diepgang voor ze in gevaar komen of belangrijke
beslissingen moeten nemen. Tussendoor is ook nog eens tijd
voor humor, die niet ten koste gaat van de onderliggende spanning.
Het succes van deze serie hangt waarschijnlijk af van de kant
die de schrijver op wil met al die gemuteerde kakkerlakken.
Aan de tekeningen zal het niet liggen, want die zijn mooi
hoekig, meer dan duidelijk en altijd vol met gevoel voor de
juiste camerahoek. De inkleuring rond het mooi af, kortom,
drie sterren. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
infinite
crisis #6 (dc)
Op de verschillende alternatieve werelden wordt gestreden,
terwijl Alexander Luthor zijn eigen perfecte wereld wil creëren.
Het fragmentarische aspect van de eerste nummers is redelijk
verdwenen. Helaas is daarvoor in de plaats een cast gekomen
die zo reusachtig groot is, dat niemand ooit genoeg aandacht
kan krijgen. Elk plaatje is een kwestie van 'spot je favoriete
held'. Pas tegen het eind ontstaat spanning wanneer de Superboys
het tegen elkaar opnemen en het voor de crossovers verplichte
offer wordt gebracht. De tekeningen zijn goed, al zijn het
opnieuw vier verschillende namen. Het heeft een eenheid van
stijl die past bij het verhaal. Vier sterren is te veel, daarom
drie sterren. tekst
geoff johns tekeningen phil jimenez, jerry
ordway & ivan reis
ex machina
#19 (dc)
Strikt genomen, is dit een tussennummer in de huidige verhaallijn,
omdat de gebeurtenissen even een andere kant opgaan, maar
inhoudelijk blijft het de aandacht vasthouden. Eindelijk weer
echt wat nadruk op de politieke kant van Mitchell Hundreds
baan als burgemeester van New York, waarbij sterke dialogen
en actuele politieke punten voor een onderliggende spanning
zorgen. Ook het einde, waar iemand voor terrorist wordt aangezien
en door de politie wordt achtervolgd, is actueel en politiek
controversieel. Dat tussen de regels door ruimte is voor persoonlijke
ontwikkelingen, is prima. De tekeningen zijn als altijd vlekkeloos;
helder, realistisch en stabiel. Vier sterren, dus. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
planetary
#25 (dc)
Een verrassend compact nummer met meer antwoorden dan gebruikelijk,
dat is het recept voor een prima comic. Elijah Snow en zijn
team gaan eindelijk de confrontatie aan met John, die uiteindelijk
meer uit de doeken doet over wat de Four hebben ontdekt tijdens
de reis door de ruimte. Al is het oppervlakkig gezien een
deel met veel als een dialoog verpakte expositie, door de
inhoud van die dialogen is het een boeiend verhaal geworden
dat een mooie wending geeft aan de rest van de serie. Uiteraard
is hier ook het tekenwerk van hoog niveau. Het gelikte realisme
doet het zelfs tijdens de actiescène goed en de subtiele
inkleuring houdt het toegankelijk. Geen twijfel, vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
y: the last
man #44 (dc)
Yorick Brown is in Japan en samen met agente 355 op zoek naar
zijn aapje Ampersand. Die speurtocht brengt hem in contact
met iemand die werkt voor Epiphany, de nieuwe leidster van
de Yakuza, die Ampersand wel wil ruilen voor Yorick. Intussen
is dokter Mann op zoek naar haar moeder, met een beetje te
netjes gestructureerde wending als cliffhanger. Het zo lage
tempo is inmiddels gemeengoed voor de serie geworden en voor
nummers als deze pakt dat goed uit. De spanning blijft aanwezig,
de dialogen zorgen voor diepgang en feitjes over de wereld
zonder mannen maken het weer interessant. Als altijd is het
tekenwerk subtiel, strak en herkenbaar, dus ik geef drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra