x-factor
#6 (marvel)
Layla Miller wordt opgehaald door iemand van een weeshuis,
maar al snel wordt duidelijk, dat het geen goede plek voor
haar is. In de tussentijd wordt een subplot uit een eerdere
verhaallijn wat verder uitgewerkt. De structuur is ditmaal
zeer helder, voorzien van een goede vertelstijl en vlotte
dialogen. De gebeurtenissen rondom Layla zijn weliswaar voorspelbaar,
het wordt op een boeiende manier gebracht en dat geeft het
geheel net een beetje extra. Het tekenwerk is redelijk tot
goed. Pluspunten zijn de donkere stijl en de vorm van realisme
die past bij de serie. Minpunten zijn echter de inconsistentie
en soms wat saaie composities zonder details. Bij elkaar genoeg
voor drie sterren. tekst
peter david tekeningen dennis calero
astonishing
x-men #14 (marvel)
Het inleidende karakter van het vorige nummer is nog niet
verdwenen, want ook in dit tweede deel van de verhaallijn
blijft het bij strategische zetten van de hoofdpersonages,
zonder dat echt duidelijk is wat de rode draad wordt. De wisselwerking
tussen Emma Frost en Scott Summers is bijzonder fascinerend,
de subplots over Peter Rasputin en Kitty Pryde zorgen voor
een leuk contrast en de cliffhangers maken erg nieuwsgierig.
Het spreekt voor zich dat dialogen en tempo van hoog niveau
zijn. Dat kan eveneens van de tekeningen worden gezegd, want
de vloeiende stijl en de realistische gezichten geven de serie
een unieke sfeer. Geen drie sterren, wel een score van vier
sterren. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
runaways
#15 (marvel)
Na een overbodig lange en vrij irrelevante openingsscène
komt de nieuwe verhaallijn weer goed op gang. Oude vrienden
van Alex Wilder hebben een jongere versie van zijn vader opgeroepen
en samen maken ze een strijdplan voor de onvermijdelijke confrontatie
met de Runaways. Wel jammer dat het team gemakkelijk tegen
elkaar wordt uitgespeeld; de diepgang van de laatste jaren
moet impliceren dat men elkaar meer vertrouwt en niet gevoelig
is voor deze puberclichés. Los daarvan leest het lekker
weg en zijn de zachte kleuren opnieuw ideaal voor de zwierige
tekenstijl met duidelijk Europese invloeden. Vier sterren
is te veel van het goede, dus daarom geef ik drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
ultimate
fantastic four #29 (marvel)
Het relatief losstaande vervolgverhaal over een alternatieve
wereld waarin Thor de president is en iedereen superkrachten
bezit, wordt op voorspelbare wijze afgerond. Want natuurlijk
wordt alles door middel van tijdreizen netjes rechtgezet en
moet Ben Grimm een belangrijke keuze maken. Wat echter wel
boeiend blijft, is de wijze waarop de alternatieve wereld
wordt gevolgd in de ondergang. Het levert een originele vertelling
op, die ondanks het wat matige einde de aandacht vasthoudt.
Geen klachten over het tekenwerk, dat zelden een steekje laat
vallen, of het moet zijn dat sommige pagina's hier nauwelijks
achtergronddetails hebben. Al met al kom ik uit op drie sterren. tekst
mark millar tekeningen greg land
checkmate
#1 (dc)
Een nieuwe serie die voortvloeit uit de crossover Infinite
Crisis. Checkmate wordt neergezet als een zeer professionele
organisatie met een interessante rolverdeling en een mooie
mengeling van superhelden en overige personages. Uiteraard
blijkt aan het eind van dit deel al dat Checkmate wordt opgeheven,
want daar zit de spanning van de serie in. Voor een eerste
nummer bevat dit erg veel informatie en het duurt even voor
de hiërarchie van de organisatie duidelijk is. Ambitieus
en dat verdient een compliment. Tekenwerk zit degelijk in
elkaar, van de vaak erg donkere composities tot de versimpeld
realistische gezichten. Voorlopig de moeite wel waard. En
een score van drie sterren. tekst
greg rucka tekeningen jesus saiz
savage dragon
#125 (image)
Mijn laatste nummer van de serie, een dikke special met allerlei
verhalen die met elkaar verband houden, maar telkens de aandacht
vestigen op een ander aspect van het grotere avontuur. Het
hoofdverhaal is simpel, de vulverhalen over Mister Glum zijn
gelukkig ouderwets grappig en het stijlexperiment over de
vlieg heeft ook wel iets leuks. Niettemin biedt het geen perspectief
voor de toekomst: deze serie wordt op korte termijn niet beter.
De verhalen zijn matig, de dialogen ronduit slecht en het
tekenwerk wordt telkens krasseriger en gehaaster. Vandaar
dat ik hierbij stop met een van de weinige series die ik al
meer dan tien jaar trouw spaar. Dit deel krijgt twee sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #155
(image)
Spawn, demonen, engelen, zombies, het verhaal stuitert dusdanig
wild alle kanten op, dat het begrijpen van de rode draad nu
zo goed als onmogelijk is geworden. Hoewel het subplot over
de familie Blake heel intrigerend is, blijft dat slechts een
te klein deel van de serie. Vooral Spawn als hoofdpersonage
wordt volstrekt uitgehold en zowel tekstkaders als de dialogen
zijn beduidend minder dan toch van deze schrijver mag worden
verwacht. De tekeningen zijn ietwat beter door het gebruik
van minder vage inktlijnen. Dat neemt niet weg, dat het resultaat
onder de maat is. Personages lijken een pagina later al niet
meer, de composities zijn saai en de dynamiek is weg. Kortom,
één ster. tekst
david hine tekeningen philip tan
polly and
the pirates #5 (oni)
Polly en de piratenprins zijn op zoek naar een oude schat.
Hun gedwongen samenwerking leidt tot de vondst van die schat,
al is de schat natuurlijk niet helemaal wat ze ervan hadden
verwacht. Hiermee lijkt het of de afloop van de miniserie
zo goed als vaststaat en dat is het minpuntje: de voorspelbaarheid
speelt al sinds het derde nummer. Daar staat wel tegenover,
dat de vertelstijl aantrekkelijk is, net als de vlotte dialogen.
En het tekenwerk steelt de show, want de zo gestileerde lijnen
en het zo cartooneske karakter laten pagina na pagina zien
hoe getalenteerd de maker is. Als serie echter geen hoogvlieger,
vandaar dat ik voor dit nummer blijf steken op een score van
drie sterren. tekst
& tekeningen ted naifeh