x-factor
#13 (marvel)
Een eerbetoon aan een klassiek nummer van de vorige reeks,
waarin het gehele team psychologisch wordt doorgelicht door
Doc Samson. Net als toen levert het een boeiend verhaal op,
waarin alle teamleden op een realistische en boeiende wijze
onder de aandacht komen, de confrontatie aangaan met hun angsten
en op handige wijze een samenvatting geven van het afgelopen
jaar. Schrijftechnisch is dit zeker het beste nummer van de
serie tot nu toe. Misschien is het wel een goed idee als deze
sessie jaarlijks terugkeert? Het tekenwerk is goed. Niet heel
bijzonder, wel stabiel, herkenbaar en met een duidelijke stijl.
Vijf sterren is net te veel, vandaar dat ik vier sterren geef. tekst
peter david tekeningen pablo raimondi
runaways
#22 (marvel)
De nieuwe verhaallijn laat zien hoe Chase Stein nog altijd
lijdt onder het verlies van Gert Yorkes. Hij heeft contact
met de gevaarlijke Gibborim en weet dat hij een onschuldige
ziel moet opofferen wil hij Gert ooit uit de dood laten opstaan.
Tussendoor wordt voldoende ruimte gemaakt voor de overige
teamleden, die op een jeugdige manier met elkaar omgaan en
dat bovendien doen met moderne dialogen. Enige nadeel, zoals
vaker, is dat dit eerste deel ietwat te inleidend is. Over
de tekeningen geen klacht, dat is weer van hoog niveau. Het
lijkt of de subtiele stijl met dunne lijnen hier iets realistischer
is geworden en dat misstaat niet. Al met al is dit een score
van drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
daredevil
#91 (marvel)
Daredevil snapt nu eindelijk dat hij in een val is gelokt,
dat Lily een speciaal parfum draagt die hem doet denken aan
Karen Page en dat de betrokkenheid van Tombstone verder gaat
dan hij in eerste instantie had gedacht. Hoewel het gevecht
niet interessant is, houdt de uitwerking de aandacht voldoende
vast. Helaas blijkt aan het eind, dat de clou pas volgende
maand zal worden onthuld, waarmee dit deel strikt genomen
een opvulling is. Dat is meteen het grootste kritiekpunt,
want verder zit het prima in elkaar en kunnen ook de tekeningen
overtuigen. Van de rauwe lijnen tot de menselijke proporties
en van de donkere kleuren tot de vele details, dit is goed
voor drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
ultimate
spider-man #102 (marvel)
Peter Parker wordt uit handen van SHIELD gered door Spider-Woman,
die al snel een onthulling doet die ondanks het voor de hand
liggende gegeven toch als verrassing komt. Helaas is dit een
startschot voor een flashback over hoe Spider-Woman is geworden
wie ze is en dat is een subplot dat net even te lang duurt.
Die ruimte had beter benut kunnen worden. Nu is het overduidelijk
slechts een opvulling naar de cliffhanger, waar de spelers
van de verhaallijn allemaal samenkomen. De tekeningen zijn
in orde, dat is nu al jaren niet meer dan gebruikelijk bij
deze serie. Dynamische composities, heldere stijl, warme kleuren
en goede composities. Voor nu deel ik twee sterren uit. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
wonder woman
#3 (dc)
Na zeer lang wachten eindelijk een nieuw deel van deze serie,
die door de vertragingen flink aan momentum mist. Dat is van
belang, want het verhaal bevat relatief veel lagen, mogelijke
verwarring over wie Wonder Woman nu is en een aantal oude
bekende schurken. Hoe meer tijd tussen de nummers, hoe minder
toegankelijk het wordt. Het script zit gelukkig aardig in
elkaar en kan terugvallen op scherpe dialogen. Dat neemt niet
weg dat iets aan de serie tot nu toe verkeerd voelt, iets
waar geen vinger op te leggen is. Het tekenwerk is het in
elk geval niet, want dat is vloeiend, met een ronde stijl,
mooie shots en aandacht voor details en poses. Alles bij elkaar
niet meer dan twee sterren. tekst
allan heinberg tekeningen terry dodson
the boys
#5 (dc)
Hughie begint het nummer met een ontspannen gesprek met een
voor hem onbekende dame. Het is de ironie van deze ontmoeting
die het vermakelijk maakt en goed de toon zet voor de rest
van het verhaal, dat voornamelijk ingaat op de gevolgen van
de recente onthullingen over superheldengroep genaamd Teenage
Kix. Erg leuk, grappig, maar het wordt wel extreem ver doorgevoerd,
zodat het tempo een beetje uit de vertelling wordt gehaald.
Gelukkig lonkt nu eindelijk de grote confrontatie die de serie
zo nodig heeft. De tekeningen zijn als vanzelfsprekend goed,
lekker dik aangezet en bewust viezig. Het is een stijl die
past bij de serie en drie sterren is de juiste score. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
jack of fables
#5 (dc)
Het slot van Jack Horners ontsnappingstocht begint met een
aardig gevecht. Verder biedt het toch ietsje minder dan verwacht,
omdat op dat moment de ontsnapping eigenlijk al ten einde
is gekomen, op een dialoog tussen Jack en Goldilocks na. Pluspunt
is dat de serie na deze eerste verhaallijn dus toch een andere
kant opgaat dan werd gevreesd. Het is nu aan de komende nummers
te bewijzen dat deze serie bestaansrecht heeft naast Fables.
Het tekenwerk moet in ieder geval verbeteren, want dat is
nu te instabiel. De lay-out is heel erg ouderwets, gezichten
zijn niet altijd herkenbaar en wat meer afwisseling kan helemaal
geen kwaad. Alles bij elkaar is drie sterren de juiste score. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen
tony akins