x-factor
#14 (marvel)
Het begin van een nieuw verhaal is in bepaald opzicht een
tussennummer. Jamie Madrox en de rest van het team zijn namelijk
vooral bezig met praten, de dingen in perspectief zetten na
het psychologische onderzoek van vorige keer. Inhoudelijk
is het echter zeker geen tussennummer, want alle dialogen
hebben diepgang en geven goede inzichten in de personages,
zo nu en dan met een vleugje drama, zo nu en dan met een dosis
humor. Pas aan het eind is ruimte voor actie, wat ook zeer
interessant is. Wat betreft het tekenwerk evenmin kritiek;
soms misschien wat te dikke inktlijnen, wel consistent een
heldere stijl met menselijke gezichten. Dit is vier sterren
waard. tekst
peter david tekeningen pablo raimondi
ultimate
x-men #77 (marvel)
Het team overlegt samen met tijdreiziger Bishop wat ze moeten
doen nu Cable, een andere tijdreiziger, hun teamgenote Jean
Grey heeft ontvoerd. Helaas vereist dit nogal wat uitleg in
de vorm van dialogen die eigenlijk net iets te lang doorgaan.
Op deze manier draagt het ook niets meer bij aan de karakters.
De rest van het nummer bestaat uit een pittige actiescène.
Goed en slim geschreven, spijtig genoeg onderbroken voor een
cliffhanger die van een bedroevend soapniveau is. De tekeningen
zijn aardig, niet meer dan dat. Vooral de achtergronden zijn
vaak leeg, de gelaatsuitdrukkingen zijn matig en hoewel het
stabiel is, wordt het niet bijzonder. Al met al slechts één
ster. tekst
robert kirkman tekeningen yanick paquette
dmz #14 (dc)
Journalist Matthew Roth is geïnfiltreerd in een terroristische
eenheid in het futuristische New York. Tijdens een missie
wordt hij opgepakt en uitvoerig verhoord, gemarteld en, als
hij telkens niets wil zeggen, meegebracht voor zijn executie.
De clou van dit nummer is misschien een beetje voorspelbaar,
maar de manier waarop het wordt gebracht, is zo uitvoerig,
dat het wel heel geloofwaardig blijft. Dat komt mede door
de zo helder geschreven tekstkaders met Matthews gedachten.
Het slot belooft ook weer veel voor de rest van de verhaallijn.
De tekeningen zijn rauw en krasserig en dat werkt. Helaas
lijken de laatste pagina's even iets minder gedetailleerd,
haastwerk. Vier sterren. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli
ex machina
#25 (dc)
Een losstaand nummer waarin de aandacht uitgaat naar Rick
Bradbury, de lijfwacht van Mitchell Hundred. Hij wordt op
straat aangesproken en onder schot gehouden en dat is het
startpunt voor een reeks flashbacks over Ricks verleden, van
zijn jeugd tot hoe hij met Mitch in aanraking is gekomen.
Waar dit voor de rode draad van de serie niet veel doet, doet
dat het wel voor de uitdieping van Ricks karakter en dat is
het soort aandacht dat bijpersonages elders vaak niet krijgen.
Ook het tekenwerk verdient complimenten, want de vervaagde
inktlijnen van de afgelopen maanden zijn verdwenen. Wat blijft,
is een mooie vorm van realisme en warme kleuren. Geen vier,
wel drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
100 bullets
#79 (dc)
In dit laatste hoofdstuk komen twee verhaalstrengen bij elkaar.
Op meerdere vlakken wordt nu een intrigerende wending ingezet,
waarbij uiteraard weer bloed vloeit. Vooral de interactie
tussen de verschillende Minutemen is van een hoog niveau,
al blijft het tempo laag door de manier waarop de dialogen
zo lang om de kern van de zaak draaien. Gelukkig is de climax
onverwacht en sterk en bevat zelfs het subplot nog een aardige
verrassing. Dat is het leuke van de opzet van deze serie:
je merkt dat het einde nadert. Het tekenwerk is als vanzelfsprekend
van hoog niveau. Van de effectieve lijnen tot sfeervolle contrasten
en leuke camerahoeken; het is bij elkaar goed voor drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso