runaways
#23 (marvel)
De plannen van Chase Stein worden helder. Gelukkig gebeurt
dat op een heel andere manier dan wat voor de hand lag en
dat maakt de eerste helft van dit nummer tot een prettig leesbaar
en spannend geheel. Zodra eenmaal duidelijk is wat Chase wil,
gaat het tempo opeens omlaag, met ruimte voor persoonlijke
momenten. Ter compensatie onthult een scène met Chase
en Victor iets wat al helemaal een verrassing is. Het is deze
wending die voorkomt dat dit een echt tussennummer wordt.
Op het vlak van de tekeningen als vanouds geen klachten, want
de zwierige lijnen, zachte gezichten en warme kleuren geven
het een mooie Europese tint. Ik kom uit op een score van vier
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
thunderbolts
#110 (marvel)
Boeiend nieuwe makers en een boeiend nieuwe richting voor
de serie, die nu gaat over voormalige schurken die in opdracht
van de Amerikaanse overheid de jacht openen op superwezens
die zich niet willen laten registreren onder de huidige wetgeving.
De introductie van het kersverse team gebeurt op een intrigerende
manier, waarbij korte flashbacks en subplots om het hoofdverhaal
worden gevouwen. Tot nu toe ligt de aandacht ietwat te veel
op het oogpunt van de media, al onderstreept dat het gebrek
aan een echt eigen wil van het team. Wel mogen de personages
meer aandacht krijgen. De tekeningen zijn sterk; realistisch,
dynamisch en veel donkere vlakken. Voor nu drie sterren. tekst
warren ellis tekeningen mike deodato jr
phonogram
#4 (image)
De muziekmagiër David Kohl begint aan een soort trip
of droomreis door de wereld van de oude Britpop. Daarbij ontmoet
hij iconen van deze subcultuur, die hem van cryptische raad
voorzien en hem de juiste weg wijzen. De manier waarop het
wordt verteld, is boeiend. Door de soms vage dialogen wordt
een dromerige sfeer neergezet die aansluit bij wat er gebeurt.
Helaas is het soms zo specifiek op een subcultuur gericht,
dat lang niet alle verwijzingen duidelijk zijn. En inhoudelijk
gebeurt in feite bijna niets, dat is zeker een minpunt. De
tekeningen blijven lekker strak. Van de rechte lijnen tot
de knappe en heel eenvoudige composities, het oogt prima.
Al met al geef ik twee sterren. tekst
kieron gillen tekeningen jamie mckelvie