kabuki #8
(marvel)
Meer en meer wordt het verhaal, dat nog altijd tergend langzaam
verteld wordt, een soort spiegel voor de maker zelf. De comic
speelt een rol in het verhaal, wordt gezien als een verlengstuk
van het hoofdpersonage en dient een functie binnen het grote
geheel. Hoewel dat aardig is en het doorbreken van de 'vierde
muur' op intelligente wijze wordt gedaan, blijft het uiteindelijk
toch een vervelende aanpak. De serie wordt veel te abstract,
zonder dat ooit iets gebeurt. Het tekenwerk is net zo experimenteel,
met een unieke lay-out, creatieve collages en een vorm die
een integraal deel uitmaakt van de inhoud. Een gedurfd werkje,
dus, dat niettemin niet hoger komt dan twee sterren. tekst
david mack
daredevil
#93 (marvel)
Een lange en turbulente periode in het leven van Matt Murdock
komt hier tot een einde. Helaas is de manier waarop dit gebeurt
niet geslaagd, zoals eerder opgemerkt. Veel van de belangrijke
wendingen van de afgelopen jaren worden doodleuk teruggedraaid.
Murdock wordt niet meer verdacht als Daredevil, hij wordt
weer advocaat en zelfs de Kingpin komt op vrije voeten. Hoe
goed en scherp en gedegen het ook wordt verteld en in elkaar
zit, het is jammer dat de status-quo zo heilig is. De serie
begaf zich op onbekend terrein en dat is interessanter dan
de oude paden. De tekeningen zijn prima, lekker rauw en realistisch,
al lijkt het soms iets te versimpeld. Ik kom uit op drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
jack of fables
#7 (dc)
Een bizarre wending, iets anders kan ik hier niet van maken.
Waar vorige maand een nieuwe verhaallijn werd gelanceerd,
begint deze maand wederom een nieuwe, andere verhaallijn.
Een tekstkader op pagina één geeft komische
uitleg, maar het voelt vreemd en ondoordacht. Dit nieuwe verhaal,
over Jack die zijn geluk beproeft in Las Vegas, is wel een
stuk boeiender dan wat vorige keer werd voorgeschoteld. Zelfs
inclusief de vele clichés over gokken in Vegas leest
het namelijk vlot weg en blijft de vertelstijl prettig. Ook
het tekenwerk doet goede zaken: het lijkt stabieler dan in
het begin, met gezichten die nu herkenbaarder zijn. Lang verhaal
kort, dit verdient zonder meer drie sterren. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen
tony akins
american
virgin #11 (dc)
Na het uitstapje van de vorige keer, een vreemd uitstapje
omdat het meteen ook het eerste deel van het huidige avontuur
was, richt de vertelling zich nu op hoe Adam Chamberlain zijn
leven weer oppakt. Hij krijgt uitgebreid de tijd voor interactie
met de belangrijkste bijpersonages, zodat zijn eigen karakter
wat meer diepgang krijgt. Aan het eind komt de plot pas echt
naar boven en bepaalde elementen voelen spijtig genoeg als
herhaling van eerdere zetten. Wat de tekeningen betreft, de
stijl is veranderd nu geen aparte inkter meer wordt ingezet.
De resultaten zijn niet altijd beter. Het lijkt minder levendig,
minder dynamisch en wat vlakker. Al met al goed voor twee
sterren. tekst
steven t seagle tekeningen becky cloonan
ex machina
#26 (dc)
Een fascinerende terugblik naar 11 september en de rol die
Mitchell Hundred die dag speelde, vormt de opening van een
nieuw avontuur. Dat begint met veel interessante politieke
en sociale statements, neemt een omweg via een gesprek met
Mitchells moeder en duikt pas dan op een nieuwe bedreiging
voor de stad in het algemeen en deze burgemeester in het bijzonder.
In feite is dit een typisch inleidend nummer, typerend voor
de schrijver die decompressie op een goede manier gebruikt,
maar soms het tempo wel iets laag houdt. Met de tekeningen
is weinig mis sinds de vervaagde manier van inkten is losgelaten.
Het gestileerde realisme past bij de serie. Geen vier, wel
drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris