ex machina
special #3 (dc)
Een extraatje in de vorm van een losstaande special, waarin
de aandacht meer uitgaat naar de politieke achtergronden.
Burgemeester Hundred moet namelijk omgaan met een grote demonstratie
van de Ku Klux Klan. Tussendoor wordt een flashback getoond
die meer inzicht geeft in de periode in Hundreds leven vlak
vóór hij de Great Machine werd. De beschikbare
ruimte wordt prima gebruikt, het tempo is zeer onderhoudend
en de plot verdient deze speciale behandeling van een losse
comic. Het tekenwerk is apart, het is anders dan gebruikelijk,
maar de harde lijnen en gestileerde shots passen wel bij de
sfeer, dus dat is geen bezwaar. Al met al is dit een score
waard van drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen john paul leon
american
virgin #18 (dc)
De liefde tussen Adam Chamberlain, de zeer gelovige jongere
die publiekelijk een voorstander is van onthouding voor het
huwelijk, en zijn nieuwe vriendin Vanessa bloeit verder op.
Meer dan dat wordt dit hoofdstuk eigenlijk niet. Dat is een
verkeerde keuze, want hoewel het natuurlijk belangrijk is
dat de relatie wordt uitgediept, komen de getoonde ontwikkelingen
hier niet veel verder dan clichés en haalt het bovendien
alle vaart uit het nummer. Ook de tekeningen lijken wat gemakzuchtig,
met ondanks de zo stabiele stijl wel veel eenvoudige close-ups.
Hoe relevant het dus ook mag zijn, het schiet zeker tekort
en als nummer op zich kan ik hiervoor niet hoger geven dan
een score van één ster. tekst
steven t seagle tekeningen ryan kelly
hellboy:
darkness calls #5 (dark horse)
Hellboy staat nu oog in oog met Koshchei en de spanning tussen
die twee wordt afgezet tegen een mystieke achtergrond vol
soms verwarrende, soms intrigerende en soms volstrekt onduidelijke
subplots. Dat is ook wel een beetje het probleem van deze
miniserie: de essentie van het verhaal is niet genoeg voor
zes hele nummers en die ruimte wordt gevuld met informatie
die bewust obscuur wordt gehouden en alleen helder is voor
iemand die alle details uit de voorgaande verhalen heeft onthouden.
Op het vlak van de tekeningen is alles echter dik in orde,
want de strakke en gestileerde stijl blijft trouw aan de serie
en de inkleuring is sober en sfeervol. Daarom drie sterren. tekst
mike mignola tekeningen duncan fegredo
local #10
(oni)
Het werd tijd, eindelijk een nieuw nummer met een nieuw hoofdstuk
uit het leven van Megan McKeenan, deze keer overigens vooral
heel zijdelings, want de hoofdrol is weggelegd voor haar broer
Matthew. Het contrast tussen de Matthew uit de boeiende flashbacks
en de Matthew uit het heden wordt slim gebruikt in het binnen
kort tijdsbestek schetsen van zijn karakter en hoewel het
vanwege de vorm van de comic natuurlijk nooit echt heel diepgaand
kan worden, slaagt het wederom in het neerzetten van een ongemakkelijk
gevoel. Dat wordt ondersteund door het tekenwerk, dat de flashbacks
onschuldig en de overige scènes een stuk rauwer neerzet.
Vier sterren is wel terecht. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly