ultimates
3 #3 (marvel)
Nadat Magneto met Quicksilver en het lichaam van de Scarlet
Witch is vertrokken, is de spanning onder de Ultimates flink
toegenomen. Via een gekunstelde flashback wordt de band tussen
Scarlet Witch en Wolverine getoond, waarna het strijdplan
uiteen wordt gezet. Jammer dat inmiddels meer dan duidelijk
is, hoe dun het verhaal van de miniserie is. Zelfs de als
verrassing bedoelde wendingen missen impact, wat voor een
groot deel ook komt door de tekeningen. Want hoewel de donkere
kleuren nog wat realisme toevoegen, is de cartooneske stijl
niet geschikt voor een dynamische serie als deze. Het resultaat
is een rommelige comic die slechts één ster
verdient. tekst
jeph loeb tekeningen joe madureira
the mighty
avengers #9 (marvel)
De Avengers onder leiding van Iron Man hebben de bron ontdekt
van het Venomvirus. Dat brengt het team naar Latveria, waar
ze de confrontatie aangaan met een Doctor Doom die steeds
meer interesse heeft in magie. Tegen het eind blijkt dat dit
een opzetje is voor de confrontatie tussen de twee hoofdpersonages,
zeker wanneer het gevecht van de Avengers met de Doombots
wordt opgerekt tot zes pagina's aan spreads. Gelukkig belooft
de cliffhanger een interessant vervolg en houdt de vlotte
vertelstijl de aandacht vast. Het tekenwerk is ondanks de
conventionele stijl wel zeer dynamisch, wat zeker op die grote
spreads wordt bewezen. Twee sterren is genoeg. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
runaways
#29 (marvel)
Het team bevindt zich nog altijd honderd jaar in het verleden
en het verhaal over hun avonturen aldaar duurt nu zonder twijfel
te lang. Te veel tijd gaat verloren aan het opzetten en uitwerken
van personages uit dat tijdperk, hun interactie met de vaste
cast en zelfs het in de plot verwerken van de clichés
over verliefdheid, jaloezie en kinderarbeid. Normaal gesproken
zou dat door de goede dialogen worden gecompenseerd, ware
het niet dat de tekeningen in de weg staan aan het tot leven
komen van de locatie en van de personages. Vooral nu iedereen
in ouderwetse kleren rondloopt, is de herkenbaarheid een probleem.
Bovendien zijn de composities statisch, wat leidt tot één
ster. tekst
joss whedon tekeningen michael ryan
ultimate
x-men #91 (marvel)
De gestoorde Sinister is tot ieders verbazing herboren als
Apocalypse, een schurk die beduidend sterker en gevaarlijker
is. Het team X-Men opent de aanval, waarbij ze ook nog hulp
uit onverwachte hoek krijgen, al maakt het tegen een vijand
van dit formaat weinig uit. Tot de allerlaatste scène
is het allemaal redelijk standaard. Maar het slot is effectief
en een goed voorbeeld van hoe in deze serie personages uit
het reguliere universum net even op een andere manier opduiken.
De actie voorkomt veel diepgang, dat is waar. Toch is dat
geen bezwaar, omdat de uitwerking goed is en het tekenwerk
helder overkomt en niet zo vervaagd is als voorheen. Dit verdient
drie sterren. tekst
robert kirkman tekeningen salvador larroca
checkmate
#23 (dc)
De subplots uit voorgaande delen komen samen in een nieuw
vervolgverhaal over de organisatie genaamd Kobra. Checkmate
voelt zich gedwongen tot het terughalen van een infiltrant
en hoe geloofwaardig het ook is geschreven en wordt opgebouwd,
het bij de zaak betrekken van een bijna onkwetsbare held als
Superman voelt aan als een kunstgreep. Dit maakt het namelijk
wel heel gemakkelijk, zodat de spanning van het betere spionagewerk
ontbreekt. Ook de manier van vertellen is iets minder natuurlijk.
Over de tekeningen weinig klachten: de beperkte stijl past
beter bij een superheldencomic en nu komt die dynamiek van
pas. Eén ster is te weinig, vandaar twee sterren. tekst
greg rucka & eric trautmann tekeningen joe
bennett
ex machina
#34 (dc)
Een min of meer losstaand verhaal waarin het verleden van
commissaris Angotti onder de loep wordt gelegd. Via flashbacks
wordt inzicht gegeven in de voor haar zo bepalende momenten
in haar leven. Daarbij wordt op slimme wijze verband gelegd
met een paar bekende gezichten, waaronder uiteraard burgemeester
Hundred. Het slot is meer dan een knipoog naar Batman; het
zegt veel over Angotti's karakter en dat is een detail dat
onderstreept hoe knap de serie is opgezet. Wat betreft het
tekenwerk evenmin klachten, want dat is duidelijk, fris en
vormgegeven met een realistische stijl die geschikt is voor
zowel het bovennatuurlijke als het natuurlijke. Zeker vijf
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
grendel:
behold the devil #4 (dark horse)
Terwijl Grendel de gevolgen van een mislukte drugsdeal moet
afhandelen, komt journalist Lucas Ottoman stukje bij beetje
verder achter de waarheid over het dubbelleven van romanschrijver
Hunter Rose. De manier waarop het verhaal over meerdere schijven
wordt verteld die uiteindelijk wel met elkaar in verband staan,
getuigt van durf. Dat daarbij ruimte bestaat voor meerdere
stijlvormen, waaronder boekpassages en een wisselend vertelperspectief,
is helemaal een compliment waard. Helaas is het tempo dus
aan de lage kant. De tekeningen zijn soms wat kaal, soms wat
eenvoudig, maar wel consistent en precies ouderwets genoeg
voor de sfeer van de miniserie. Vier sterren. tekst
& tekeningen matt wagner
angel: after
the fall #4 (idw)
Na de interessante onthulling van het vorige deel bevat dit
hoofdstuk meer informatie over de periode vlak na het eind
van de televisieserie. Inhoudelijk gebeurt daardoor niet veel,
al wordt dat goedgemaakt door het opduiken van bekende gezichten
uit het verleden. Want hoe gedurfd een in het begin flink
gefragmenteerde cast ook was, de kracht van Angel heeft altijd
al gelegen in de som der delen, de interactie tussen de personages.
In vergelijking met voorgaande delen is het tekenwerk verbeterd.
De kleuren zijn helder, de scènes zijn duidelijker
vormgegeven en hoewel dit geen ideale stijl is voor deze serie,
kan het ermee door. Alles bij elkaar is drie sterren terecht. tekst
joss whedon & brian lynch tekeningen franco
urru