criminal
#2 (marvel)
Weer een afgerond verhaal, nu met Teeg Lawless in de hoofdrol.
Hij is net terug uit Vietnam en hij heeft al zijn problemen
en innerlijke demonen mee naar huis genomen. Hij stort zich
op een gemakkelijke klus, een overval waar hij veel geld kan
halen, al duurt het niet lang voor hij beseft dat hij nu van
de gevaarlijkste familie in de stad heeft gestolen. Halverwege
duiken wat puntjes op die dit nummer op slimme wijze verbinden
met het vorige deel. Zelfs losse verhalen spelen zich af in
dezelfde wereld en dat geeft een realisme dat goed bij de
reeks past. Dat geldt ook voor het zo rauwe, donkere tekenwerk,
dat ideaal is voor de crime noir van de verhalen. Zonder twijfel
vier sterren. tekst
ed brubaker tekeningen sean phillips
fantastic
four #556 (marvel)
De gevaarlijke robot CAP, afkomstig van de Nu-World, is op
Aarde geland en richt daar een enorm bloedbad aan. Omdat Reed
elders is, moet de rest van de Fantastic Four het tegen de
grote robot opnemen. Het gevecht is van het kaliber dat van
deze twee makers mag worden verwacht, met breedbeeldactie
en veel gevoel voor drama. Toch is het, zeker richting het
eind, niet duidelijk wat precies gebeurt. Dat ligt aan een
combinatie van schrijven en tekenen: de tekst biedt net onvoldoende
houvast, terwijl de tekeningen zich net te veel verliezen
in het neerzetten van chaos. De overdadige kleureffecten helpen
evenmin. Zonde van de anders toch zo mooie stijl. Twee sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
young liars
#2 (dc)
Een sprong terug in de tijd laat zien hoe Danny Noonan ooit
in contact is gekomen met Sadie. Hierbij is genoeg ruimte
voor de gebruikelijke clichés van jongens die samen
in een band spelen en elkaar laten zitten als een meisje in
het spel is. Dat is jammer, want dat maakt het verhaal redelijk
dun en dat kan de fragmentarische vertelstructuur niet verhullen.
Het eind is daarentegen wel weer hard en confronterend, al
kan dat het nummer niet meer redden. De truc van tekstkaders
vol songteksten pakt overigens niet goed uit. Het tekenwerk
verdient de gebruikelijke complimenten, want dat blijft stijlvast
en helder, met een filmische manier van vertellen. Ik denk
dat twee sterren voldoende is. tekst
& tekeningen david lapham
the exterminators
#28 (dc)
De serie draait in deze nieuwste verhaallijn uit op een race
tegen de klok en een zoektocht naar de vierde sleutel, waarmee
een geheimzinnige Egyptische doos kan worden geopend. Het
tempo ligt ineens veel hoger dan hiervoor het geval is geweest,
wat mogelijk kan komen door het vervroegde einde van de reeks.
Toch voelt het nu gehaast aan, waardoor de sterke punten van
de schrijfstijl minder nadrukkelijk aanwezig zijn. De komst
van de oorspronkelijke tekenaar is een pluspunt, met de aantekening
dat de inkter zijn heldere, soms krasserige stijl een stuk
minder stabiel maakt. Dit gebeurt helaas vooral bij de gezichten.
Drie sterren is te veel en dus geef ik hier twee sterren voor. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
suburban
glamour #4 (image)
In het laatste deel van de miniserie wordt Astrid geconfronteerd
met haar echte ouders, die haar mee willen nemen naar de sprookjeswereld.
Het is helaas erg voorspelbaar dat zij als rebelse tiener
weigert en haar ouders en aanhang na een vreselijk clichématige
speech wegstuurt. De plot blijkt te dun voor vier delen, de
personages kunnen hun archetype niet ontstijgen en dat is
jammer, want de schrijfstijl op zich is redelijk en het tekenwerk
is bijzonder aantrekkelijk. De dunne lijnen zijn verraderlijk
simpel, de gezichten zijn stuk voor stuk sprekend en de soms
wat houterige poses zijn geen bezwaar, het geeft juist de
nodige kalmte. De hoogst haalbare score blijft echter één
ster. tekst
& tekeningen jamie mckelvie
echo #2 (abstract)
Nadat ze getuige is geweest van de explosie van een geheim
gevechtsharnas wordt een deel van Julie Martins lichaam bedekt
door een uitermate vreemde, metaalachtige substantie. Ze gaat
naar de eerste hulp, waar de dienstdoende arts een schok krijgt
wanneer hij het wil aanraken en haar daarna afdoet als iemand
die een grap wil uithalen. Een vergezochte reactie, overigens,
maar dat wordt gecompenseerd door de rest van het nummer,
waarin Julie dieper in een huwelijkscrisis belandt en de ontwikkelaars
van het harnas iemand inhuren voor het oplossen van hun problemen.
Goed uitgewerkt, goed tempo en als altijd voorzien van elegant
tekenwerk. Drie sterren is hier wel terecht. tekst
& tekeningen terry moore