x-factor
#30 (marvel)
De leden van X-Factor zijn beland in het net van Arcade, de
man van de dodelijke pretparken. Het gaat Arcade's opdrachtgever
hierbij voornamelijk om Rictor, al raakt de rest van het team
onvermijdelijk bij de zaak betrokken. Het is eigenlijk wel
lang geleden dat deze serie kwam met een verhaal als dit,
een verhaal waarin de superheldenaspecten de boventoon voeren.
En hoewel de persoonlijke aanpak zonder meer beter werkt,
is deze verhaallijn juist daardoor toch erg verfrissend en
effectief. Bovendien maakt het slot nieuwsgierig naar de rest.
Het tekenwerk is redelijk; vooral de scènes buiten
komen goed over en de inkleuring versterkt de realistische
stijl. Geen problemen, drie sterren. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
dmz #30 (dc)
Het politieke spelletje, waarbij een wapenstilstand voor Manhattan
wordt afgekondigd en zelfs verkiezingen in het vooruitzicht
worden gesteld, wordt op interessante wijze in beeld gebracht.
Journalist Matthew Roth is namelijk persoonlijk betrokken
bij Parco Delgado, iemand die hij graag wil helpen bij de
verkiezingen. Hoe dicht het vertrouwen en het wantrouwen bij
elkaar liggen, blijkt uit een meesterlijke scène halverwege,
die naadloos overgaat in een paar verrassende wendingen. Het
tekenwerk, dat de laatste jaren sterk is veranderd, blijft
overtuigen met krasserige details en duidelijk doorleefde
locaties en personages. Dat geeft persoonlijkheid en verdient
drie sterren. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli
100 bullets
#90 (dc)
De hoofdmoot van dit nummer wordt gevormd door een boeiend
gesprek tussen Benito Medici en Lono. Wanneer Lono vervolgens
in telefonisch contact komt met Loop, levert dat een ijzersterke
scène op, waarbij dit hoofdverhaal ook nog eens thematisch
wordt vermengd met een andere verhaalstreng. Het slot is hoe
dan ook spannend en omdat de dialogen een stuk minder cryptisch
zijn, is het meteen een stuk vlotter en beter leesbaar. Dat
mag ook wel, met het einde van de serie in zicht. Het tekenwerk
is in de afgelopen acht jaar stabiel geweest en ook hier laat
het geen steken vallen, met veel sfeer, strakke lijnen en
fijn gebruik van zwart. Al met al vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
grendel:
behold the devil #6 (dark horse)
Alle verhaalstrengen die de kern vormen van de miniserie,
blijven vlot naast elkaar lopen. De meeste aandacht gaat uit
naar de daden van Grendel, die gewapend met een magisch middel
van Toro nu de frontale aanval opent op de top van de Koreaanse
maffia. Het is voor het eerst dat Grendel de tijd krijgt voor
een daverend gevecht tegen toch niet de minste opponenten
en de uitwerking ervan is, op een enkel cliché na,
uitmuntend. En het slot, tja, even afwachten wat dat nu precies
betekent. Voor de tekeningen enkel lof, want de kale, ruwe
stijl doet het goed binnen het tijdsbeeld en de sfeer van
deze serie. Een score van vier sterren is dus meer dan terecht. tekst
& tekeningen matt wagner