secret invasion
#2 (marvel)
Waar het eerste nummer van de crossover voornamelijk ging
om de grote verrassingen en om de grote onthullingen van welke
personages Skrulls zijn, richt dit vervolg zich nu op in feite
slechts één lange scène en een epiloog.
Hoofdmoot wordt gevormd door een gevecht in het Savage Land
tussen de huidige generatie helden en hun ouderwetse tegenhangers.
Daarbij wordt een personage teruggebracht dat al twintig jaar
dood was, dat nooit interessant was en dat hier ook totaal
geen emotionele impact sorteert. Erg spijtig, want voor de
rest bouwt het verhaal voort op de opwinding van de crossover,
zijn de dialogen in orde en kan het tekenwerk overtuigen.
Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen leinil francis
yu
dark tower:
the long road home #3 (marvel)
Roland Deschain zit gevangen in een spookachtige droomwereld,
waar hij door de magiër Marten Broadcloak wordt uitgelokt,
geplaagd en tot frustratie wordt gedreven. Het zijn, wederom,
zeer lang uitgesmeerde scènes die nu niet meer kunnen
verbloemen hoe dun de eigenlijke plot is. Als de tekstkaders
dan ook nog moeten aangeven dat het inderdaad toeval is dat
Roland net op tijd heel even bij bewustzijn raakt, is dat
toch wel het toppunt van matig schrijfwerk. Daarentegen zijn
de dialogen sterk en wordt de sfeer op een heldere manier
neergezet. Uiteraard helpen de tekeningen weer mee, met warme
kleuren en strakke lijnen plus prachtige composities. Alles
bij elkaar twee sterren. tekst
peter david & robin furth tekeningen jae
lee
the mighty
avengers #13 (marvel)
De aandacht blijft bij Nick Fury, ondergedoken en wel, die
Daisy Johnson inzet bij het rekruteren van een handjevol superwezens
dat zich nu zo ver onder de radar bevindt, dat het geheid
geen Skrulls kunnen zijn. Structureel biedt het verhaal geen
verrassingen, het zijn relatief korte episodes met telkens
een nieuw personage, maar de uitwerking is netjes en de personages
zijn erg interessant. Het gevolg is een vermakelijke comic
met een prettige, urgente ondertoon. Wat betreft het tekenwerk
evenmin klachten, want dat is rauw, realistisch en voorzien
van een extra laag achtergronddetails die zeldzaam is. Geef
deze tekenaar een eigen serie, snel! Duidelijk een score van
vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
house of
mystery #1 (dc)
Het was blijkbaar tijd voor een terugkeer van het House of
Mystery. Daarmee wordt opnieuw de doelgroep van klassieker
The Sandman aangeboord, terwijl Vertigo de laatste jaren dat
hoekje juist had losgelaten. In dit eerste nummer is duidelijk
wat de contouren van deze serie worden: een bonte verzameling
personages bevindt zich in het mysterieuze huis, waar opvallende
of ronduit enge verhalen worden verteld. Die vertellingen
krijgen de vorm van een los verhaal in het nummer, met andere
makers. In dit geval is dat losse verhaal goed. Voor de rest
valt de schrijfstijl iets tegen, wat wordt gecompenseerd door
de soms donkere doch altijd open tekenstijl. Voor nu geef
ik drie sterren. tekst
matthew sturges & bill willingham tekeningen luca
rossi & ross campbell
the vinyl
underground #8 (dc)
Het is opvallend dat dit nummer begint met hoofdstuk één
van een nieuw verhaal, terwijl het inhoudelijk toch echt behoort
tot hetzelfde avontuur als de afgelopen twee nummers. Want
Morrison Shepherd en zijn vrienden doen namelijk ook nu onderzoek
naar moorden die vol verwijzingen naar het werk van Blake
zitten. Het viertal gooit wat lijntjes uit, terwijl in het
subplot meer aandacht is voor de daders van de misdaden. Technisch
blijft het een beetje formulewerk. Niettemin is het intrigerend,
met een intelligente vertelstijl en ook hier voorzien van
een frisse tekenstijl, die met dikke lijnen en warme kleuren
aantrekkelijk werk aflevert. Vier sterren is te veel, drie
niet. tekst
si spencer tekeningen simon gane
the exterminators
#29 (dc)
Met het vroegtijdige eind van de serie in zicht gaat het tempo
omhoog en komt alles aan op een confrontatie tussen de bestrijders
van Bug-Bee-Gone en de levensgevaarlijke Mayan Hissers. De
aanval van Henry James en zijn collega's is opvallend standaard,
het volgt de blauwdruk van een gemiddelde actiefilm en ondanks
de aardige humor halverwege blijft het een kwestie van opbouwen
naar de grootse finale. Het is jammer dat de ooit zo complexe
en gelaagde comic nu zo gehaast is, al is dit beter dan zomaar
stopzetten. Zelfs het open werk van de oorspronkelijke tekenaar
lijkt soms wat gehaast, wat minder gedetailleerd dan gebruikelijk.
Twee sterren is wel genoeg. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
buffy, the
vampire slayer #14 (dark horse)
Een groep vampiers beschikt over meer dan hun gebruikelijke
gaven en dat betekent dat Buffy Summers en haar leger aan
Slayers nu in grote problemen verkeren. Via een gevangen vampier
ontdekken de Slayers wat precies het plan is van hun opponent
Toru, waarna een grootschalige (in het geval van één
personage zelfs letterlijk) aanval wordt ingezet. Het tempo
gaat omhoog, de spanning is aanstekelijk en de onheilspellende
ondertoon pakt goed uit. De tekeningen zijn van het gebruikelijke
niveau, met nog wat meer consistentie en een inkleuring die
door het gladdere papier soms net wat te uitbundig is. Alles
bij elkaar is dit een uitstekende comic die vier sterren verdient. tekst
drew goddard tekeningen georges jeanty
the boys
#18 (dynamite)
De huidige verhaallijn komt tot een eind, zonder dat sprake
is geweest van een echt centraal conflict. Dat is echter geen
punt, want de thematische rode draad is ijzersterk en de uitdieping
van Hughie is van wezenlijk belang voor de reeks. Vooral de
confrontatie met een spook uit zijn verleden is knap uitgewerkt,
zowel op puur komisch niveau als op een dieper en wezenlijker
niveau. Als altijd vormen de realistische dialogen en het
plezierig lage tempo het bindmiddel, samen met de tekeningen,
die ook hier weer zeer overtuigend zijn. Soms wat minder gedetailleerd,
wel altijd effectief en helder dankzij de versimpeld realistische
stijl. Zeker een score van vier sterren waard. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
angel: after
the fall #7 (idw)
Wederom een adempauze, een nummer waarin drie verschillende
verhalen worden verteld over de periode vlak na het eind van
de televisieserie. Deze keer gaat de aandacht uit naar eerst
Wesley, in een vertelling die trouwens wel volstrekt voorspelbaar
is, daarna Kate, in een avontuur dat stiekem veel meer over
Connor gaat en vrij plichtmatig blijft. De timing van deze
verhalen blijft dus twijfelachtig binnen het grotere geheel
van de serie. Op het vlak van de tekeningen is het verhaal
over Wesley echter zeker interessant, want die tekenaar wordt
binnenkort de nieuwe vaste kracht. En zijn werk is erg sterk,
realistisch en sfeervol, dus dat belooft veel goeds. Zonder
meer twee sterren. tekst
joss whedon & bryan lynch tekeningen nick
runge, stephen mooney & various