secret invasion
#4 (marvel)
Het tempo van de crossover gaat flink omhoog en op alle niveaus
binnen de vertelling wordt een volgende fase ingegaan. Dat
dit nummer daardoor een soort stilte voor de storm wordt,
een duidelijk midden in de lange verhaallijn, kan niet altijd
worden gecompenseerd, al is het prettig dat het subplot over
Iron Man niet te lang stilstaat bij het bedrog van Spider-Woman.
Het slot belooft vuurwerk voor de laatste helft van de serie
en hopelijk houden de tekeningen het huidige niveau dan vast,
want de krasserige stijl profiteert zichtbaar van de aanwezigheid
van een inkter, zonder dat de dynamiek in de lijnen verloren
gaat. Vier sterren is te veel, drie sterren is een terechte
score. tekst
brian michael bendis tekeningen leinil francis
yu
powers #29
(marvel)
Een paar maanden vertraging kan funest zijn, halverwege een
vervolgverhaal. Daarom is het goed dat dit hoofdstuk aftrapt
met een rustpunt, namelijk de ondervraging van Christian Walkers
voormalige collega Deena Pilgrim. Het is een scène
die diepgang creëert en daar ook de tijd voor neemt,
zodat de overgang naar de confrontatie met de mensen achter
de recente moorden uiteindelijk meer impact kent. Hoewel de
uitwerking prima is, met voldoende dramatiek en spanning,
wordt aan het eind de te simpele oplossing gekozen. Het tekenwerk
is van het gebruikelijke, stabiele niveau. De gestileerde
lijnen en warme kleuren passen bij sfeer van de serie, genoeg
voor vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
young liars
#5 (dc)
De ingewikkelde relatie tussen Danny Noonan en Sadie Dawkins
wordt ditmaal verder ontleed, ook nu aan de hand van flashbacks
en een voice-over met de gedachten van Danny. Dat laatste,
in de vorm van tekstkaders, kan soms de plank missen, maar
daarvan is hier zeker geen sprake. Na een slimme opbouw komen
de verschillende verhaalstrengen samen in een uiterst gewelddadige
climax, eentje die precies past binnen de thematiek van de
maker en die de lat voor de komende nummers heel hoog legt.
Ook de tekeningen doen dat; de ietwat ouderwetse lay-out en
eenvoudige composities leveren een aparte sfeer op en de ingetogen
kleuren maken het af. Al met al vier sterren. tekst
& tekeningen david lapham
100 bullets
#93 (dc)
Remi Rome is druk bezig met het uitvoeren van zijn werk in
opdracht van agent Graves als hij ineens slecht nieuws van
het thuisfront krijgt. Het lijkt toch sterk op geforceerde
dramatiek, een truc waarmee wat extra spanning kan worden
opgewekt, want voor het overige is Remi zo akelig goed in
zijn werk, dat de uitkomst vast lijkt te staan. En gegeven
de cliffhanger is dat extra detail eigenlijk helemaal niet
nodig. De combinatie van een hoog tempo en enkele scènes
met te veel decompressie maakt het verhaal aan de lichte kant,
wat wordt gecompenseerd door het boeiende subplot. Uiteraard
is het tekenwerk strak, gedurfd en minimalistisch als altijd,
kortom, drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
i kill giants
#1 (image)
Nieuwe miniserie over vijfdeklasser Barbara Thorson, die vol
vuur in de klas verkondigt dat ze een reuzendoder is. Strikt
genomen, bestaat dit nummer uit twee scènes, eentje
op school en eentje over de thuissituatie, waardoor nog niet
veel zinnige conclusies mogelijk zijn. De scène op
school suggereert meer satire en humor dan de tweede helft
kan bieden en dat is zeker een minpunt, al wordt voldoende
ruimte gelaten voor een interessant hoofdverhaal. Wat betreft
de tekeningen, die maken gebruik van een stijl die duidelijk
richting klassieke manga gaat, die speelt met grijstinten
en gaat voor een enigszins krasserig, smoezelig wereldbeeld.
Voor nu een score van twee sterren. tekst
joe kelly tekeningen j m ken niimura