secret invasion
#5 (marvel)
Inhoudelijk is de zomercrossover toe aan het keerpunt, het
moment waarop de helden terug gaan vechten. Dat mag voor de
hand liggen, gelukkig is de manier waarop het gebeurt wel
erg pakkend. Aan de hand van korte scènes wordt vooruitgang
geboekt bij een handjevol subplots, alle verhaalstrengen hebben
indrukwekkende momenten zoals die bij een crossover horen
en de dialogen blijven altijd sterk. Ook hulde voor de manier
waarop de potentieel vervelende terugkeer van Mockingbird
wordt opgelost. De tekeningen zijn en blijven krasserig, de
close-ups zijn niet het sterkste punt, maar het is mede dankzij
de inkleuring voldoende voor deze reeks. Al met al geef ik
drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen leinil francis
yu
astonishing
x-men #26 (marvel)
Het tempo in dit tweede hoofdstuk van de nieuwe makers gaat
omhoog. De X-Men zijn in Chaparanga, waar ze een mysterieuze
opponent confronteren. Puur wat plot betreft, is dit een lege
comic. Dat wordt gecompenseerd door de aandacht voor de karakters,
intelligente punten over de procedure binnen het team en als
altijd uiterst sterke dialogen. Vooral de discussie over moord,
tussen Storm en Cyclops, voelt als een erg mooi staaltje ontwikkeling
van de personages. Daar staat tegenover, dat het tekenwerk
nu op een paar sterke panels na te vaak inconsistent en rommelig
is. Soms is geheel niet duidelijk wat gebeurt. Om die reden
geef ik geen vier sterren, wel drie sterren. tekst
warren ellis tekeningen simone bianchi
fantastic
four #559 (marvel)
Eindelijk is het tijd voor een vertelling die van begin tot
eind een prettig ritme kent. Meteen al vanaf een lange openingsscène
over Ben Grimm ontvouwt de plot zich op natuurlijke wijze,
waarbij alle leden van het team aan bod komen en de losse
eindjes van de vorige verhaallijn gelukkig nog wel relevant
blijken. Alles komt samen in de cliffhanger, eentje met een
heerlijk hoge wauw-factor. Alleen de dialogen zijn hier en
daar iets te doorsnee, vooral wat Ben betreft. Het tekenwerk
doet wat verwacht mag worden, met de fotorealistische stijl
die door de inkter van deze serie wellicht net te grof wordt
aangezet. Gezien de spectaculaire stadspanorama's is dat geen
bezwaar. Zeker vier sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
young liars
#6 (dc)
Flashbacks en de gebeurtenissen in het heden zorgen opnieuw
voor pijnlijke parallellen in de levens van Danny en Sadie.
De lezer wordt niet gespaard, het verhaal gaat net zo schokkend
en bruut verder als het vorige maand eindigde. Bovendien wordt
de relatie tussen de twee hoofdpersonages in de flashbacks
verder uitgediept en het is vooral Danny die zich daar laat
kennen, die wordt ontmaskerd als een bezitterige, zeurderige
nietsnut zonder eigenwaarde. De onthullingen over Sadie in
het verleden worden gekoppeld aan een wending in het heden
en ook hier complimenten aan de sterk ingekleurde tekeningen,
die alles helder neerzetten; de eenvoudige stijl sorteert
effect. Vier sterren. tekst
& tekeningen david lapham
100 bullets
#94 (dc)
Zelden eerder was het naderende eind van de serie inhoudelijk
zo voelbaar als hier, wanneer meerdere spelers van het ingewikkelde
schaakspel om de macht binnen de Trust zich opmaken voor deze
finale. Hoewel de ontmoeting tussen agent Graves, Javier Vasco
en Augustus Medici een boeiende dialoog oplevert en de spanning
goed opbouwt, schuilt de kracht van dit deel in de ontmoeting
tussen Dizzy en Lono. Hun gesprek kent een zinderende opbouw,
die uitdraait op een cliffhanger die alle kanten op kan. Het
tekenwerk, daar is weer niets mis mee. De stijl is realistischer
geworden, de poses zijn sterk en de sfeer is ongeëvenaard.
De maximale score van vijf sterren is in dit geval terecht. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
batman #679
(dc)
De verhaallijn die Batman als personage opnieuw moet definiëren,
vandaar de titel 'RIP', gaat op hetzelfde niveau verder als
de afgelopen maanden. Helaas is dat niet positief, want de
psychedelische zijweggetjes houden de aandacht niet altijd
vast. Deels komt dat door een wat warrige vertelstijl met
ideeën die net te bizar zijn, deels door het gebrek aan
voelbare spanning. De onthulling van de geheime identiteit
van de schurk Black Glove voelt als een vervelende, gekunstelde
aanpassing van de continuïteit. Het tekenwerk schommelt
heen en weer tussen dynamisch sterke composities en soms een
pagina helemaal zonder diepte. Voor nu is een score van twee
sterren wel even genoeg. tekst
grant morrison tekeningen tony daniel
angel: after
the fall #11 (idw)
Strikt genomen, is geen enkel nummer van de serie tot nu toe
zo coherent als deze. In de kern gaat het om de confrontatie
tussen Angel, nu geen vampier meer, en Gunn, nu wel vampier.
Hun gesprek en hun gevecht vat in één keer de
essenties van vampier zijn, waarmee het raakt aan de thematiek
van de televisieserie en nu de comic. Een knappe uitwerking,
met spanning en een boeiend slot, voorzien van redelijke dialogen
en een zeer sterk verteltempo. De tekeningen vormen het grote
minpunt. Want hoewel deze tekenaar prima is in het in close-ups
herkenbaar neerzetten van personages, zijn de overige panels
meestal een rommeltje, met weinig details. Geen vier, wel
drie sterren. tekst
brian lynch tekeningen nick runge