dark tower:
treachery #5 (marvel)
Eén nummer voor het einde van deze derde miniserie
komen de vele subplots langzaam bij elkaar. In dat opzicht
is de plot inhoudelijk slechts voorbereiding op de climax,
al moet gezegd, dat de spanning netjes wordt opgebouwd met
boeiend geschreven tekstkaders en statige dialogen die voortreffelijk
passen bij de sfeer van de serie. Een puntje van kritiek dat
sinds het begin geldt, is dat de tekstkaders te vaak vertellen
wat in de tekeningen al wordt getoond. In een nummer als dit,
waar visueel nu geen heel ingewikkelde dingen worden gevraagd
van de tekenaar, is dat nogal dubbelop. Overigens is dat tekenwerk
opnieuw donker en sfeervol en het is prachtig ingekleurd.
Drie sterren, dus. tekst
peter david & robin furth tekeningen
jae lee
house of
mystery #10 (dc)
De speurtocht in de enorme kelder van het huis uit de titel
komt tot een eind. Hoofdpersonage Fig Keele ontmoet haar vader,
terwijl elders haar lotgenoten oog in oog staan met een indrukwekkend
monster dat uiteindelijk zeer simpel wordt verslagen. Voor
een vijfdelig verhaal heeft het weinig om het lijf gehad,
wat komt door het lage tempo, voorspelbare karakters en een
dreiging die te laat concreet werd. Helaas is het op zich
aardige vulverhaal bovendien totaal losstaand, wat wordt onderstreept
door de plek helemaal achterin de comic. Wat betreft de tekeningen,
dat is de sterkste kant van de serie. De strakke lijnen houden
de aandacht beter vast dan de plot. Al met al twee sterren. tekst
matthew sturges tekeningen luca rossi &
kyle baker
soul kiss
#1 (image)
Lillian is een jongedame die in de uithoeken van Arizona met
autopech aan de kant van de weg strandt. Daar wordt ze aangesproken
door een vreemdeling die eerst wil helpen, maar haar vervolgens
bedreigt. Bovennatuurlijk ingrijpen voorkomt dat Lili gewond
raakt, al ontdekt ze daarna dat ze een belofte heeft gedaan
die desastreuze gevolgen kan hebben voor haar relatie én
de mensen om haar heen. De basis is weinig origineel doch
doeltreffend, de uitwerking is boeiend doch inhoudelijk licht
en de tekeningen kennen een leuke mengeling van geschilderde
achtergronden en minimalistisch ingekleurd lijnwerk voor de
personages. Voor een inleiding is dit veel en veel te mager,
één ster. tekst
steven t seagle tekeningen marco cinello
buffy, the
vampire slayer #22 (dark horse)
De reeks losstaande verhalen, door andere schrijvers, levert
ook ditmaal een avontuur op dat niet verder kan komen dan
vermaak en een geforceerde link met de rode draad van de serie.
De Slayers stuiten op een lading speelgoed genaamd Vampy Cat,
een knipoog naar 'Hello Kitty'. Dat lijkt ongevaarlijk, tot
het speelgoed in actie komt en een reeks gebeurtenissen in
beweging wordt gezet, die de Slayers nog meer in een kwaad
daglicht stelt. Hoe grappig het ook is bedacht, dit is vulmateriaal
zonder enige diepgang en zonder impact. Het scheelt, dat de
vaste tekenaar de stabiele factor is, met een open en zeer
prettige stijl die de personages tot leven laat komen. Twee
sterren. tekst
steven s deknight tekeningen georges jeanty
the boys
#27 (dynamite)
Het gebeurt wel vaker in deze serie, een vervolgverhaal dat
halverwege bijna tot stilstand komt door een terzijde dat
een heel nummer in beslag neemt. Of dat werkt of niet, hangt
veelal af van de exacte reden voor het terzijde en in dit
geval is het Saint Patrick's Day, de feestdag die stevig wordt
gevierd door de Amerikaanse tienerhelden bij wie Hughie onlangs
is geïnfiltreerd. Dat levert een humoristische avond
uit op, met als gebruikelijk een dosis zieke taferelen. Toch
is zonneklaar, dat de schrijver eigenlijk het woord neemt
en persoonlijke tirades horen niet thuis in een comic. De
vaste tekenaar overtuigt met zijn dikke lijnen en unieke gelaatsuitdrukkingen.
Geen drie, wel twee sterren. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
30 days of
night: 30 days 'til death #3 (idw)
De vampier Rufus en zijn vriendin krijgen bezoek van enkele
familieleden. Het spreekt voor zich dat zij zich niet koest
houden, dat zij het liefst de mensen uit de buurt vermoorden
en leegzuigen. Tot frustratie van Rufus wordt zo de aandacht
getrokken van vampiers die soortgenoten in toom moeten houden.
Voor de derde keer op rij verandert de toon van deze vertelling.
Nu levert dat wél een coherent scenario op, waarin
plek is voor zwarte humor en spanning, zonder dat het vernieuwend
wordt. De tekeningen zijn redelijk tot goed, de eenvoudige
lay-out en de ouderwetse stijl komen alleen niet goed tot
hun recht door de smoezelige kleurfilters. Uiteindelijk is
drie sterren terecht. tekst
& tekeningen david lapham
scott pilgrim
vs the universe (oni)
In de vijfde van zes graphic novels over jonge muzikant Scott
Pilgrim viert het titelpersonage zijn verjaardag en moet hij
het opnemen tegen wederom enkele exen van zijn vriendin Ramona.
In vergelijking met de vorige vier delen krijgen bijpersonages
als Ramona en Kim meer diepgang en samen met Scott vormen
zij het emotionele hart van de vertelling. Deze verrassende
diepgang gaat niet ten koste van de luchtige, karikaturale
gevechten waar Scott altijd in belandt en zo wordt een vermakelijke
mix van genres verkregen. De populaire toon en vlotte vertelstijl
worden perfect aangevuld door het tekenwerk, dat strakker
en expressiever wordt. Vijf sterren is te veel, daarom geef
ik vier sterren. tekst
& tekeningen bryan lee o'malley