daredevil
#117 (marvel)
Nu de Kingpin is teruggekeerd in New York City, zoekt hij
direct contact met Daredevil. Diens alter ego Matt Murdock
heeft het echter al druk genoeg met het afhandelen van allerlei
losse eindjes, zodat de twee hoofdrolspelers elkaar pas aan
het eind van dit nummer ontmoeten. Het is een slimme opzet
van het verhaal, dat hierdoor een sterk tempo kent en voldoende
emotionele diepgang heeft. Dat het zo redelijk inleidend blijft,
is geen probleem. De tekeningen zijn uitmuntend. Veel wisselingen
van sfeer, van weerbeeld en van locatie laten zien waartoe
deze realistische stijl in staat is en wanneer de sobere kleuren
ineens helder en fel worden, is dat effectief. Vier sterren
is hier op zijn plek. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
fantastic
four #565 (marvel)
In dit slot van het tweedelige kerstverhaal over een vakantie
in Schotland draait alles uit op een gevecht met een reusachtig
monster. Alle elementen die vorige maand al voorspelbaar waren
maar toen werden gecompenseerd door de aandacht voor de Fantastic
Four als familie, zijn nu alleen nog maar voorspelbaar. Het
tempo ligt hoog, het gevecht voelt plichtmatig en ook de onthullingen
over het mysterieuze dorpje zijn te clichématig. Dat
het lekker leest, ligt aan de dialogen en zeker ook aan het
als altijd sterke tekenwerk, dat zich kan uitleven op spreads,
panorama's en gedetailleerde locaties. Dit tussendoortje verdient
een score van geen drie, wel twee sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
top 10 season
2 special #1 (dc)
Wanneer een miniserie pas in een special wordt afgerond, is
dat al geen goed teken. Wanneer die special vervolgens de
subplots uit de miniserie laat liggen en uitsluitend draait
om een rechtszaak waarbij Girl Two iemand verdedigt die wordt
verdacht van moord, is dat erg irritant. Natuurlijk bekent
de verdachte schuld terwijl vanaf de eerste scène helder
is, dat hij onschuldig is. Voor het overige is dit een onnodig
wollig geschreven avontuur dat nauwelijks boeit en dat drama
zoekt in het overdrijven van emoties. Het tekenwerk lijdt
onder de afwezigheid van de vaste tekenaar. De stijl is te
mager, de personages zijn te cartoonesk en de kleuren overwegend
flets. Ik ga voor heel krap één ster. tekst
zander cannon tekeningen daxiong
jack of fables
#32 (dc)
Als epiloog van de recente oorlog wordt een vermakelijk verhaal
opgediend. Daarin wordt de weg vrijgemaakt voor de crossover
met moederserie Fables én wordt een interessante onthulling
gedaan over Jack zelf. Waar de eerste scènes weer te
nadrukkelijk op de humor leunen, wordt de plot in de rest
van het nummer goed uitgewerkt. Ook de bijpersonages zijn
genoeg in beeld, wat met een personage als Jack bijna een
vereiste is: Jack heeft aangevers nodig. Wat betreft de tekeningen,
het is knap hoe de stijl zich de afgelopen drie jaar heeft
ontwikkeld van te dun en inconsistent tot helder en een stuk
stabieler. Vooral de gezichten zijn tegenwoordig erg sterk
geworden. Drie sterren. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen
tony akins