kick-ass
#6 (marvel)
Het is tijd voor een blik op de geschiedenis van Big Daddy
en Hit-Girl, een bijna plichtmatige flashback die de helft
van het nummer in beslag neemt en niet verder komt dan overdreven
gewelddadige clichés met een knipoog naar de Punisher.
Zo blijft vrij weinig ruimte over voor echte ontwikkelingen
in het verhaal, al is de opbouw naar de cliffhanger wel goed
gedaan, met als altijd vlotte dialogen en een vertelstijl
die het meest lijkt op een zwarte komedie. Het tekenwerk vormt
voldoende compensatie voor de wat zwakkere punten. Op één
shot na, van Hit-Girl met een onmenselijk groot hoofd en veel
haar, is dat dynamisch, strak en geschikt voor de moderne
actiecomic. Twee sterren. tekst
mark millar tekeningen john romita jr
astonishing
x-men #29 (marvel)
Opnieuw zit drie maanden tussen de twee nummers, waarmee het
momentum van de verhaallijn nu volledig is verdwenen. Het
mysterie van de kunstmatige mutanten en een geheime strijd
tegen mutanten uit een andere realiteit wordt nog maar eens
uitgelegd en uitgekauwd, tot de laatste pagina in feite precies
dezelfde informatie geeft als de laatste pagina van het vorige
nummer. Ja, de dialogen zijn scherp en het tempo is in orde.
Inhoudelijk is van een plot echter nauwelijks sprake. Wat
betreft de tekeningen, die blijken aardig consistent in hun
zwakke en sterke kanten. Hoe verfrissend de stijl zelf ook
is, de keuzes voor lay-outs worden op een gegeven moment saai.
Al met al twee sterren. tekst
warren ellis tekeningen simone bianchi
daredevil
#118 (marvel)
Nu Daredevil en de teruggekeerde Wilson Fisk samenwerken en
de Hand op de knieën willen brengen, wordt een aantal
verhoudingen op scherp gezet. Deze maand leidt dat tot een
logische, uiterst emotionele confrontatie tussen Matt Murdock
en zijn collega Foggy Nelson, een scène die voor het
menselijk drama zorgt en een prettige balans oplevert. Overigens,
alles leest weliswaar als een zonnetje, het is iets te duidelijk
dat dit een tussenhoofdstuk in de verhaallijn is. Het tekenwerk
verdient een voldoende. De sfeervolle locatieshots en het
oog voor detail maken indruk, maar aan het eind worden de
gezichten ietwat cartoonesk. Voor vier sterren is het te weinig
en dus geef ik drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
thor #601
(marvel)
De uit Asgard verbannen Thor moet accepteren wat hij heeft
gedaan en dat wordt hem zeker niet gemakkelijk gemaakt door
een voorspelbare manipulatie van Loki. Gelukkig is het een
manipulatie die functioneel is voor de rode draad van deze
serie, dus een echt bezwaar mag het niet zijn. De verhuizing
van de bewoners van Asgard gaat alleen een stap te ver: hoe
lang duurt het nu nog voor iemand beroepsleugenaar Loki voor
de verandering eens niet vertrouwt? En het subplot over de
op Kelda verliefde sterveling? Dat wordt langzaamaan vervelend.
Het werk van wat blijkbaar de nieuwe tekenaar is, oogt adequaat,
doch vlakker dan het werk van zijn voorganger. Zo kom ik uit
op drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen marko djurdjevic
ex machina
#41 (dc)
In wat pas het eerste reguliere nummer van dit jaar is, wordt
een nieuwe verhaallijn gestart die teruggrijpt op een handvol
subplots van vroeger. De interesse die dat wekt, staat echter
in schril contrast met de aankondiging van Mitchell Hundred,
dat hij zich niet verkiesbaar zal stellen voor de tweede termijn.
Hoewel de logica achter die keuze niet best is (hij wil liever
een jaar de problemen oplossen dan een jaar campagne voeren,
terwijl een tweede termijn hem meer dan één
jaar geeft), vormt het thematisch een voorschot op het eind
van deze serie. Tempo en dialogen zijn sterk, wat ook geldt
voor het tekenwerk, dat met de dikke lijnen een fijne sfeer
neerzet. Vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
detective
comics #853 (dc)
Het uitgestelde tweede en laatste deel waarin de 'dood' van
Batman centraal staat, laat het concept van het eerste hoofdstuk
al snel los. Toen vertelden de aanwezigen enkel hun verhalen
over Batman, nu gaat het tempo omhoog, zodat tot de kern van
de vertelling kan worden gekomen. Daarbij is een grote rol
weggelegd voor de voor deze maker vertrouwde thema's als geboorte
en wedergeboorte en al wordt het verhaal zo wat zweverig,
dat is waarschijnlijk precies de bedoeling. En het werkt door
de elegante teksten, het symbolisch mooie einde en zeker ook
door de tekeningen, die uitblinken door de klassieke stijl
en prima composities. Een score van vier sterren is hier op
zijn plaats. tekst
neil gaiman tekeningen andy kubert
angel #20
(idw)
Na de clichématige opbouw kan het bijna niet anders
dat Desdemona ook echt meer van plan is dan wat ze laat merken
aan Angel en de rest. In de tussentijd worden enkele subplots
opgevoerd die uitblinken in saaie dialogen en dito flashbacks,
waarmee de verhaallijn het niveau van fanfictie nergens ontstijgt.
Sinds het vertrek van de eerste makers is de serie snel afgegleden,
wat ook geldt voor het tekenwerk, dat te vaak geen achtergronddetails
heeft en de personages bijna levenloos portretteert. De cover
voor volgende maand belooft meer tenenkrommende tienerclichés
over Connor, vandaar dat dit mijn laatste nummer wordt. Deze
comic verdient zonder meer nul sterren. tekst
kelley armstrong tekeningen dave ross