x-factor
#44 (marvel)
Hoewel de draad van de cliffhanger van het vorige nummer deze
keer niet wordt opgepikt en hoewel de romantische ontwikkelingen
tussen Layla Miller en Jamie Madrox geforceerd aanvoelen,
is dit hoofdstuk in de verhaallijn wel de moeite waard vanwege
de ontwikkelingen die het meebrengt voor Madrox als persoon.
De verhaalstreng over de rest van het team in het heden is
iets minder boeiend, omdat het gevoel ontstaat, dat nu wat
tijd wordt gerekt. Op een enkele puberale grap na zijn de
dialogen van een hoog niveau en ook het werk van de beide
tekenaars sluit op elkaar aan, is aantrekkelijk realistisch
en oogt bijzonder stabiel. Al met al kom ik uit op een score
van drie sterren. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
& marco santucci
fantastic
four #567 (marvel)
Doctor Doom moet gaan strijden voor zijn leven en hij neemt
het op tegen zijn meesters. Dat is het beginpunt voor wat
wordt gebracht als een ironische en ontzettend onverwachte
wending. Helaas is het door de vertelstijl, compleet met tekstkaders
en een enorme sprong door de tijd, al op voorhand duidelijk
wat de dubbele bodem is. Daardoor mist de truc impact en komt
dit verhaal tot nu toe niet veel verder dan een groot gevecht.
Een episch gevecht, dat zeker, maar 'slechts' een gevecht.
Ditmaal zelfs zonder de Fantastic Four. De tekeningen bieden
uitkomst, want de realisitsche stijl is geknipt voor de grote
panorama's en de dynamische actie. Geen twee sterren, wel
drie sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
the unwritten
#2 (dc)
Met de gevolgen van de onthullingen over Tom Taylor nog voelbaar
in de media en op straat, gaat Tom zelf op bezoek bij de vroegere
minnares van zijn verdwenen vader. Dat levert een intrigerend
zwaartepunt in het verhaal op, eentje waar magie, cryptische
dialogen en uitdieping van de personages centraal staan. De
terugkeer van Lizzie Hexam, plichtmatige tegenspeelster van
Tom, voelt als storende factor, maar voor het overige bieden
insteek en thematiek veel perspectief. Het tekenwerk keert
terug naar de traditionele stijl van deze tekenaar en dat
is een pluspunt. Van de dunne lijnen tot de speelse panels;
het houdt de aandacht vast. Daarom dus vier sterren. tekst
mike carey tekeningen peter gross
the flash:
rebirth #3 (dc)
Halverwege de miniserie gaat het tempo eindelijk omhoog. In
het bijzonder de onheilspellende sfeer in het begin en dan
de overgang naar de actie, inclusief een race tussen Flash
en Superman, is knap gedaan. Dat tussendoor ruimte wordt gemaakt
voor nog een flashback over het verleden van Barry Allen,
is onnodig omdat het weinig toevoegt. En de onthulling aan
het slot, de ware identiteit van de bron van al het onheil?
Dat ligt net wat te voor de hand. De voorspelbaarheid doet
afbreuk aan de serie. Wat betreft het tekenwerk geen klachten
over de priegelige details, wel klachten over de houterige
anatomie, met de Superman op de cover als dramatisch dieptepunt.
Twee sterren. tekst
geoff johns tekeningen ethan van sciver
dmz #42 (dc)
In dit eerste hoofdstuk van een nieuwe, driedelige verhaallijn
wordt nader ingegaan op de mysterieuze groep in het Empire
State Building van het New York uit de nabije toekomst. Het
levert een blik in de keuken van de mannen met gasmaskers
op en het gebruik van tekstkaders heeft een claustrofobisch
effect bij het neerzetten van de hoofdpersonages. Zo is het
geen probleem, dat de échte hoofdpersonages van de
serie ditmaal afwezig zijn. De grimmige, depressieve sfeer
werkt juist door de aandacht voor anderen. Dat is de reden
waarom ook deze gasttekenaar werkt: de stijl is krasserig,
zoals dat hoort, maar voldoende anders en dus ietwat vervreemdend.
Kortom, vier sterren. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly
soul kiss
#5 (image)
Het slot van de miniserie brengt zowaar een minder voor de
hand liggende wending in hoe Lili's deal met de duivel afloopt.
Helaas draait deze wending om ontrouw van vriend Damon. Vanaf
dat moment ligt vast hoe gemakkelijk alle stukjes in elkaar
passen. Wanneer op het eind bovendien een grote deus ex machina
Lili ontslaat van morele vragen en verantwoordelijkheid, verwordt
de serie tot een bizar feministisch verhaal met een te foute
boodschap. Waar het tekenwerk voorheen een dragende kracht
was, lijkt het nu ineens of alle mannelijke personages lippenstift
dragen en dat is op zijn zachtst gezegd erg verontrustend.
Alles bij elkaar verdient dit rommelige project één
ster. tekst
steven t seagle tekeningen marco cinello
the life
and times of savior 28 #3 (idw)
De terugblik op het leven van Savior 28, verteld vanuit het
perspectief van Dennis McNulty, gaat ditmaal dieper in op
de periode na 11 september 2001. Savior 28 wilde een actieve
rol spelen bij het bereiken van wereldvrede, een pacifistische
instelling die botst met de woede in hem wanneer hij plotseling
wordt aangevallen door een oude tegenstander. Ook nu blijft
deze vertelstijl aanstekelijk, zelfs op de pagina's waarin
het neerkomt op lange lappen tekst met één plaatje.
De vertelstem is technisch sterk en inhoudelijk boeiend. Het
is ook voldoende compensatie voor het soms wat te cartooneske
tekenwerk. Een score van vier sterren is zeker haalbaar voor
deze zeer ambitieuze serie. tekst
j m dematteis tekeningen mike cavallaro