wednesday
comics #1 (dc)
Hét experiment van deze zomer is de twaalfdelige miniserie
op het format van een oude krant, met iedere week slechts
één pagina van vijftien verschillende vervolgverhalen.
Zoals altijd bij een comic met meerdere verhalen, wisselt
de kwaliteit behoorlijk. Waar Batman, Hawkman en Metamorpho
sterk zijn, stellen Deadman, Teen Titans en Metal Men ietwat
teleur, terwijl Wonder Woman zo onoverzichtelijk is geschreven,
dat het onbegrijpelijk wordt. Het tekenwerk is goed, vooral
ook omdat het door dit grotere formaat veel beter tot zijn
recht komt. Nadeel van dit format is, dat het zó kwestbaar
is door het papier, dat kleine scheurtjes onvermijdelijk zijn.
Een erg gedurfd concept, drie sterren. tekst
brian azzarello & various tekeningen
eduardo risso & various
the unwritten
#3 (dc)
De serie gaat vanaf nu duidelijk bredere verbanden leggen
met fictie in het algemeen, want als basis voor de ontwikkelingen
wordt het verhaal over het monster van Frankenstein gebruikt.
Met een workshop over Frankenstein en een handvol schrijvers
als achtergrond krijgt Tom Taylor voldoende de ruimte voor
zijn eigen speurtocht naar antwoorden over zijn verleden.
De schrijfstijl is helder en los van het plichtmatige en soms
vervelende bijpersonage Lizzie steekt de plot slim in elkaar.
Voor het tekenwerk resten complimenten, want de sierlijke,
eenvoudige stijl met dunne lijnen is bij uitstek geschikt
voor een comic die graag de grenzen tussen feit en fictie
wil vervagen. Vier sterren. tekst
mike carey tekeningen peter gross
superman:
world of new krypton #5 (dc)
Nadat Kal-El tegen de bevelen van general Zod in is gegaan,
wordt hij nu verdacht van hoogverraad. Een tribunaal moet
beslissen over zijn lot en hoe zorgvuldig deze procedure ook
wordt vormgegeven, de manipulaties van Zod zijn overduidelijk.
Daarom geeft de cliffhanger van dit nummer hoop voor de rest
van de miniserie: tot nu toe gebeurt te weinig en wát
gebeurt, is een herhaling van telkens dezelfde zetten. Hopelijk
wordt vanaf nu een centraal conflict opgevoerd waar Kal-El
iets meer mee kan. De tekeningen zijn redelijk, op een paar
spreads na waarvan het door de slechte lay-out niet zichtbaar
is dat het om een spread gaat. Al met al kom ik deze keer
uit op twee sterren. tekst
james robinson & greg rucka tekeningen
pete woods
house of
mystery #15 (dc)
Harry bekent aan de rest van de bewoners, dat hij de verpersoonlijking
van het mysterieuze huis is waar iedereen is gestrand. Echt
de tijd voor het zien van de impact van die onthulling wordt
niet genomen, want het tempo gaat stevig omhoog en een rode
rode draad komt tot een climax. Ja, het gevecht is eenvoudig
en de verliefdheid van de man die in een draak kan veranderen
is cliché, maar omdat het toewerkt naar een cliffhanger
die tegelijk verrassend en logisch is, mag dat geen bezwaar
meer zijn. Jammer dat het gebruikelijke vulverhaal ditmaal
zo kort is. De tekeningen zijn als altijd minimalistisch en
krasserig, dus aan het eind van de rit verdient dit nummer
drie sterren. tekst
matthew sturges tekeningen luca rossi &
david hahn